United States or Christmas Island ? Vote for the TOP Country of the Week !
Διότι τότε σχεδόν θα ήσαν διττώς έν, και όχι δύο. Θεαίτητος. Πολύ ορθά ομιλείς. Ξένος. Αλλά τότε μήπως θέλετε να θεωρήται ως ον το διττόν; Θεαίτητος. Ίσως. Ξένος. Αλλά καλοί μας φίλοι, θα τους ειπούμεν, και κατ' αυτόν τον τρόπον πάλιν τα δύο τα λέγετε καθαρά έν. Θεαίτητος. Πολύ ορθά το είπες. Ξένος.
Ποίος λοιπόν είναι καλλίτερος, άραγε όστις άλλους μεν από αυτούς καταστρέψη, όσοι είναι κακοί, τους δε καλλιτέρους τους διατάξη να εξουσιάζουν αυτούς, ή κανείς που θα κάμη να είναι μεν άρχοντες οι καλοί, τους χειροτέρους όμως θα τους αφήση να ζουν και εξουσιάζωνται εκουσίως; Τρίτον δε κατά την ικανότητα δικαστήν ημπορούμεν να ονομάσωμεν εκείνον όστις είναι κατάλληλος, αφού παραλάβη ένα ολόκληρον συγγενολόγι ευρισκόμενον εις διάστασιν, να μη καταστρέψη κανένα, αλλά να τους συμφιλιώση και αφού θέση εις αυτούς κατόπιν νόμους μεταξύ των να ημπορή να τους προσέχη ώστε να είναι φίλοι.
Και είναι καλλίτερον αυτούς να ευεργετή και να συναναστρέφεται κανείς. Διότι και μόνη η παρουσία αυτών των φίλων είναι ηδονική και εις τας ευτυχίας και εις τας δυστυχίας. Δηλαδή ανακουφίζονται όσοι έχουν λύπην, όταν συμπονούν και οι φίλοι των.
Οι στρατιώτες δεν είταν πια κούτσουρα ακίνητα ντιπ, που να ρίχνης τουφέκι και να τους κόβης πέρα πέρα, όπως στη ζύγηση της γραμμής, μα αδερφοί και φίλοι. Κι άνοιγε γλήγορα την κουβέντα και γελούσε μαζί τους, και τους αγαπούσε και τον σέβουνταν εκείνοι. Η ίδια ταχτική και τη νύχτα εκείνη.
Διά τοιούτων γενναίων έργων, διά τοιαύτης αυταπαρνήσεως, επρόσθεσεν ο Γεροστάθης, διακρίνονται οι αληθείς φίλοι. Αλλά τοιούτους φίλους σπανίως κατά δυστυχίαν μας αναφέρει η ιστορία. Εκ των σπανίων δε τούτων φίλων ήσαν και οι Θηβαίοι Επαμεινώνδας και Πελοπίδας.
Αφού ετελείωσε το γεύμα, παρεδόθη εις τας χείρας των κομωτών και των πτυχητριών, και μετά μίαν ώραν, ωραίος ως Θεός, μετεφέρετο εις το Παλατίνον. Οι φίλοι της χθες, αν και εξεπλάγησαν, διότι τον έβλεπον προσκεκλημένον, παρεμέρισαν, και εκείνος επροχώρησεν εν μέσω αυτών υπερηφάνως και αμέριμνος.
— Ζήσετε, φίλοι μου, πιστοί πάντοτε εις των πατέρων σας την θρησκείαν· αυτή εν τω μέσω των δεινών της πολυχρονίου δουλείας μας παρηγόρησεν· αυτή μας εδίδαξε με καρτερίαν και με ελπίδα να υποφέρωμεν τα δεινά μας· αυτή διετήρησε την εθνικήν ενότητά μας, την ωραίαν μας γλώσσαν, και τον ένδοξον ελληνισμόν μας.
Ω ψεύτικοι φίλοι, εφώναξεν ο Κουλούφ! η ανευχαριστία σας και το σκληρόν σας φέρσιμον πολλά με παιδεύει, που εστάθηκα πολλά άφρων εις το να στοχασθώ ότι εσείς, μου είσθε αληθινοί φίλοι.
ΜΑΡΚΕΛΛΟΣ Και πριν δυο φοραίς άλλαις, ομοίως και σωστά 'ς την ίδιαν νεκρήν ώραν, με διάσκελο πολεμικό διαβήκ' εμπρός μας. ΟΡΑΤΙΟΣ Μερικόν στοχασμόν δεν ξεύρω να μορφώσω αλλά 'ς την ολικήν του νου μου βλέψιν τούτο δηλοί 'πού συμφορά 'ς το κράτος μας θα σπάση. ΜΑΡΚΕΛΛΟΣ Ας καθίσωμε, φίλοι, και όποιος ξεύρει ας είπη.
Ως ο βορράς Εκ' εις τα δένδρα πνέει, Ως το νερόν του ρύακος Χόρτων εν μέσω ρέει, Και ο Χρόνος τανυσίπτερος Και φθίνει, και περά. Και, ως η ναυς, η πλέουσα, Υδραύλακας αφίνει, Ούτως ο Χρόνος προχωρεί Αφίνων, ως εκείνη, Τας αναμνήσεις ίχνη του Μυθώδη, ζοφερά. Υπέρ ποτε ωμίλησα, Λίαν εκτεταμένως, Και σας ζητώ, ω φίλοι μου, Συγγνώμην επομένως· Α!...είναι ακατάσχετος Των πόνων η ορμή!...
Λέξη Της Ημέρας