United States or British Indian Ocean Territory ? Vote for the TOP Country of the Week !
Trwało to sekundę, lecz wystarczyło Krasnostawskiemu, bo to, co wyczytał na wzburzonem obliczu Topolskiego, aż nadto uzasadniło jego obawy. Wysiłkiem woli, ochłonąwszy z wrażenia, przemówił pierwszy Topolski, wskazując swobodnie na pozór ruchem ręki widnokrąg, gdzie dogorywała już łuna ognia: A zatem, chwała Bogu, już po pożarze!.. My właśnie... Nikczemny! zabrzmiało w ciszy słowo jedno.
Żyje !.. Żyje !.. odparli wszyscy chórem, lokaj zaś natychmiast dorzucił: Chwała Bogu na wysokościach... Pan doktór powiedział, że może i do jutra rana... A gdzież pan doktór? pytał dalej Krasnostawski. A ot, tylko co patrzeć, jak odjechał.. Pono do Karolówki, bo tam młodsza jaśnie pani niezdrowa...
Tam nawet nędzarz, którego w proch zetrze Zawziętość losu — głowę wznosi śmiało, Gdyż w pierś wciągając rodzinne powietrze, Oddycha szczęściem narodu i chwałą. Tam są szczęśliwi, co w niedoli mogą Śnić, że ich dzieciom losy się uśmiechną I ze spokojem patrzeć w przyszłość błogą I o pomyślność oprzeć się powszechną. Póki w narodzie...
Bądź w pogotowiu W mojemu zdrowiu. Kto się zasadzi , Zły człek nie wadzi, Jest anioł ze mną I stróż przedemną. Cześć Bogu, chwała na wysokości! O Jezu mój najukochańszy, O kwiatuszku najśliczniejszy, Oblubieńcze mój kochany, Nadareście spodobany! Nie opuszczaj służebnice, Weź odemnie moje serce, Abym Cię miłowała, Z tobą wiecznie królowała.
Chwała Księdzu! dwom ludziom on życie ocalił, Może i trzem; Gerwazy nie będzie się chwalił, Ale gdyby ostatnie s krwi Horeszków dziecie Wpadło w bestyi paszczę, niebyłbym na świecie, I moje by tam stare pogryzł niedźwiedź kości; Pójdź księże, wypijemy zdrowie Jegomości. Próżno szukano księdza; wiedzą tylko tyle.
Tymczasem, w końcu stoła naprzód ciche szmery, A potém się zaczęły wpółgłośne rozmowy; Męszczyźni rozsądzali swe dzisiejsze łowy. Assesora z Rejentem wzmogła się uparta, Coraz głośniejsza kłótnia o kusego charta, Którego posiadaniem pan Rejent się szczycił I utrzymywał, że on zająca pochwycił; Assesor zaś dowodził na złość Rejentowi, Że ta chwała należy chartu Sokołowi.
Przez długie ja czasy Chodziłam za nią na wioski i lasy, Ale, jak kamień do Wisły rzucony, Zniknęła wiecznie; głuche wszystkie strony. Co rok do kłosów przychodzą oracze, A ja dziecięcia nigdy nie zobaczę. Na świat szeroki próżno rzucać oko, Świat nie pocieszy, a niebo wysoko. Niech wola Boska będzie, Boska chwała!
Słowo Dnia