Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 25 juli 2025
Ik kan hooren, zien en zwijgen; daarvoor ben ik page geweest." Met deze woorden verwijderde de schalk zich uit de oogen zijns meesters, wiens voorhoofd zich reeds begon te fronselen. Want als men verliefd, en hopeloos verliefd is, is men weinig geneigd om jokkernij te verdragen. Slechts enkele woorden wisselden de beide gelieven na het vertrek van Zweder.
Nauwelijks had hij deze woorden uitgesproken, of een pijl kwam sissende aangevlogen en trof hem vlak in 't voorhoofd. "Vlucht, Zweder! vlucht allen!" riep hij onder 't nederstorten. "Het is met mij gedaan. Vlucht! en laat mij hier aan mijn lot." Al de wapenknechten waren terstond in zee gesprongen. Zweder alleen was nog bij zijn vriend gebleven, toen hem een tweede pijl de muts van 't hoofd dreef.
De schuit, welke Zweder bevoer, was hem hier ontmoet: en terstond had hij het besluit genomen, aan de andere zijde bij Stavoren te landen, teneinde hierdoor den vijand in verwarring te brengen. Hij ontscheepte dan werkelijk zijn volk aan de Zuidvenne; dus noemde men een stuk gronds van eenige uitgestrektheid, landwaarts en ten zuiden van de landtong van Sint-Odulf gelegen.
Donderskind! denkt gij dat ik bezopen ben?" duwde hem de schipper toe: en zijn arm verhief zich opnieuw in een dreigende houding, toen Zweder, zijn meester in gevaar achtende, zijn melkpot aan stukken sloeg op het hoofd van den Workummer, die bedwelmd ter aarde stortte. Deodaat keek eenigszins wrevelig om en zag Zweder met een ontevreden en droefgeestigen blik aan.
Zij wist, dat hij haar niet liefhad, doch wel haar goed, en ze smeekte: "Dezen man niet." Men luisterde niet naar haar. Men wilde, dat ze Zweder zou huwen, en op haar sterfbed zei de moeder: "Ge moet heer Herman verzaken, mijn kind!" Ze fluisterde: "Moet ik?" "Zweer, dat ge Zweder zult volgen."
Maar zijn ziel was te bezig met den kamp, die in het klooster gevoerd werd, dan dat hij zich den tijd kon gunnen, langer naar deze zijde uit te kijken. "Spoedig, Zweder!" zeide hij, "laat ons zoeken, of er geen ander venster is, waaruit wij iets van het gevecht kunnen bespeuren."
"Ja! ja," zeide Zweder: "die voorspelling van Graaf Reinout en van den kokeler is menigeen voor den geest gekomen in deze laatste dagen! en, zoo ik hoor, heeft de Heer van Beaumont den Graaf nog gebeden den tocht niet aan te vangen, zonder tevens eenige benden te land te zenden." "Welnu! dat zal immers geschieden," zeide Deodaat.
"Licht mogelijk," hernam Zweder: "maar dat moet ons niet beletten, spoed te maken met de uitvoering van ons plan." Aldus sprekende, waren zij langzamerhand verder getrokken en het dorp meer genaderd. Het was en bleef stikdonker en geen geluid deed zich hooren. Weldra bevonden zij zich midden in Norwert, zonder kind of kraai te hebben bespeurd.
De Hopman haalde de schouders op; maar gehoorzaamde: en Deodaat met den monnik en Feiko tusschen zijn gewapenden innemende, liet hij deze laatsten rechtsomkeert maken. Zweder, op wien niemand in de verwarring van het oogenblik acht had geslagen, mengde zich onder het volk, en volgde de bende, zijn Heer zo min mogelijk uit het oog verliezende.
"Mij dunkt," zeide Deodaat, naar beneden ziende, waar hem de flauwe schemering, die uit de kerk voortkwam, de ladder ontdekken deed: "wij kunnen hier afdalen." "Om ons de hersens op de zerken tot gruis te slaan?" viel Zweder in: "ik dank u, heer Ridder. De onderste trap is weggehaald. Die vervloekte monniken wisten wel wat zij deden. Bovendien, de kerk zelve staat in lichterlaaie."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek