Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 16 juni 2025
Dit was zozeer een algemene gewoonte geworden, dat in de tweede helft der achttiende eeuw zelfs de winkels in Kaapstad van 1 tot 3 uur in de namiddag gesloten waren, omdat de winkeliers evenveel recht hadden op een middagdutje als andere mensen! We hebben gezien, hoe de huizen er van buiten uitzagen. We willen nu nagaan, hoe 't met de meubelen stond.
Ik bid u, geloof, o doorluchtige nicht, dat ik op gloeiende kolen gestaan heb zozeer verlangde ik uw koninklijke begeerte te voldoen." "Uw genegenheid, Mijnheer, is mij zeer aangenaam; ook heb ik voorgenomen u heden om uw goede diensten te belonen." "Genadige Vorstin, het is mij reeds een zo grote gunst uwe Majesteit te mogen volgen en dienen. Laat mij toe u overal te verzeilen.
Alhoewel de brand het gehele slot in vlam had gezet, was het echter niet zozeer vernield, of de rechtstaande muren tekenden nog zijn eerste vormen aan het oog af: het gebouw bestond nog, maar met oneindige spleten en scheuren. De daken waren nevens de muren, die hen weleer ondersteunden, neergevallen, en van de ruitloze vensters bleef niets dan de lange stenen ribben over.
De deur gevallen zijnde kon men in de kerker zien. Deconinck stond in een hoek tegen de muur aan een zware keten geboeid. Met driftige vreugd liep Jan Breydel tot hem, en vloog zijn vriend als een wedergevonden broeder om de hals. "O meester," riep hij, "hoe gelukkig is dit uur voor mij! Ik wist niet dat ik u zozeer beminde."
De gulden ridder riep menigmaal tot hem dat hij zich zozeer niet zou blootstellen; maar die woorden, als een loftuiting in het oor van Adolf klinkende, hadden een verkeerd uitwerksel, dewijl bij elke roep des gulden ridders, het paard van de dappere minnaar vooruit sprong en dieper in de Fransen sprong.
Zijn gedachten voerden hem reeds voor Machteld, en hij smaakte op voorhand de vreugd die hij uit de blijdschap der Jonkvrouw moest putten. Nu was de gang van de monnik hem te langzaam, en hij was altijd een stap vooruit, zozeer dreef hem het ongeduld.
Een graf gaapt tussen ons. Daarom weent gij ..." De ongelukkige vader was zozeer door pijn en smart ontroerd dat hij deze woorden niet hoorde. Hij zette zich nogmaals vol wanhoop op de steen, en bezag zijn wenend kind met dwalende blikken, onuitsprekelijke folteringen maakten hem sprakeloos en de moed ontviel hem; zijn hoofd zonk machteloos op zijn borst.
Zozeer als zijn ogen in de lust tot strijden geblaakt hadden, zozeer waren zij nu verduisterd en beroofd van het heldenvuur dat er gewoonlijk in gloeide. Deconinck hief zijn stem boven de omstaande scharen en sprak: "God en gij allen zijt mij getuigen, dat de liefde tot het Vaderland alleen mij aandrijft.
Hij, die de tranen, welke zij tussen hun liefdezoenen vergoten, in een zilveren schaal had vergaderd, zou mogen zeggen hebben: ik bezit de vrucht van het hoogste geluk dat de stervelingen op aarde mogelijk is. Zij omhelsden elkander met gretigheid, er was iets wreeds in hun drukkingen, zozeer deed hen de minnegloed verdwalen.
Eindelijk kwam ongeduld haar vervoeren, en zij sprak met die strelende grammoed, die zo toverend op het hart der mannen werkt: "Ik dacht dat gij mij meer beminde, Mijnheer Van Nieuwland!" Adolf verbaasde zozeer dat zijn adem gans ophield. "Dat ik haar meer beminde?" was zijn zucht. "Gij plaagt mij," ging Machteld voort, "en gij blijft onverbiddelijk voor mijn smeken.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek