Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 juli 2025
Meer dan eens, als ik van achter een luik keek, zag ik hem voorbijgaan. Eindelijk was ik hersteld; maar op mijn ziekbed had ik heel wat overpeinsd en ik was van plan van leven te veranderen. Ik stelde Carmen voor Spanje te verlaten en te trachten op fatsoenlijke wijze in de Nieuwe Wereld aan den kost te komen. Zij stak den draak met mij.
Er zijn er, die vertellen hoe hij hen op 't ziekbed gevonden heeft en verzorgd. Daar zijn wilde vechtersbazen, die hij getemd heeft, bedroefden, die hij heeft getroost, dronkaards, die hij heeft geleerd nuchter te blijven. Ieder die ondragelijk leed te verduren had, heeft den gezant Gods geroepen en hij kon helpen, ten minste hoop en geloof wekken.
En dan is òf zij het die zijn liefde verlangt en hem, wanneer hij niet wil, betovert en aan het ziekbed kluistert, of wel steelt hij haar kleêren die op de oever liggen en zo krijgt hij haar met geweld tot zijn wil. Soms worden de mensen door de feeën zelfs naar hun rijk meegelokt.
"Gedenkboek" had hij het genoemd, maar het waren niet zijn eigen gedachten en herinneringen, die dat boek inhield of liever: zij waren door een ander geschreven. Hij had een goeden vriend gehad, die jong gestorven was. Dag en nacht had hij bij zijn ziekbed gezeten, met hem gesproken, voor hem gelezen en hem verpleegd met vrouwelijke teederheid.
Het was mij duidelijk dat ik aan eene droevige plechtigheid had deelgenomen, maar dat ik hem had zien begraven, dien ik zoo zeer geacht en bemind had, bij wiens ziekbed ik zoovele nachten had gewaakt, dien ik na zijn dood zoo dikwijls beschouwd had, zooals hij daar lag, rustig uitgestrekt, met blij moedigen glimlach en effen voorhoofd; dat hij nu in dien donkeren kelder lag, voor altijd weg uit mijne oogen... het was mij wonderlijk.
Blijf 'r af!" "Dan niet," zei Eleazar geduldig, Rebecca wenkend den zieke met rust te laten. Hij wist van z'n eigen ziekbed hoe je bij tijjen om 'n kleinigheid verstoord kon wezen en wat moest iemand zich ellendig voelen met zùlke afzichtelijke wonden. "Wille we nog wat pr
Doch verscheidene dagen lang bleef Oliver ongevoelig voor al de goedheid van zijn nieuwe vrienden. De zon ging op en ging onder, en ging opnieuw op en ging opnieuw onder vele, vele malen; en steeds lag de jongen op zijn ziekbed, wegterend onder de droge, verslindende koortshitte.
Hebt gij dan niet lang gesmacht Op 't ziekbed, in mijn laatste kamerkijn, Waar ge op uw eigen wensch wordt heengebracht? Heeft niet uw lieve zoon u dag en nacht Zoo trouw verpleegd, zoo zorgelijk behoed, Terwijl hij u geen oogenblik verliet? Zaagt gij dan nacht en dag den teedren groet Dier oogen van uw lieve dochter niet, Verdronken in een heeten tranenvloed, Maar nooit geloken?
Van af 1907 tot 1910 vertegenwoordigde hij Philippolis in het Parlement van de O. R. K. Maar na de Unie trok hij zich terug uit de politiek en weidde hij zijn aandacht groteliks aan zijn tuin op het dorp en aan zijn plaats, Wolvenkop. Na een kort ziekbed overleed hij op 20 Augustus 1914 te Philippolis.
Gisteren, ofschoon op het ziekbed uitgestrekt, sprak hij nog zoo liefdevol van het Vlaamsche volk, zoo hoopvol van toekomst, zoo moedig van strijd en rechtsherstelling.... Nu, nu ligt Zetternam daar, koud en zielloos, in den wreeden kuil; en onze broederlijke tranen drenken de aarde, die als de nacht der eeuwigheid over hem nederzakken gaat!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek