Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 juli 2025
"Dat kind daar ik van heb hooren spreken, 't kind dat je ons goedje gegeven hebt het kind dat acht en twintig pond weegt." De handen van juffrouw Skinner waren zenuwachtig in de weer, en ze liet de uien vallen. "Warachies, meneer," zei zij, "ik weet werkelijk niet wat u bedoel. M'n dochter, meneer, juffrouw Caddles, 'ééft een kind, meneer."
"Ze ligt nu een poosje op Moeders bed en voelt zich wat beter. De dood van dat kindje heeft haar erg getroffen, maar verder geloof ik dat het gevatte kou is. Hanna zegt ook dat zij het denkt, maar ze kijkt ongerust, en dat maakt me zenuwachtig," antwoordde Meta. "Wat is de wereld toch een jammerdal," zuchtte Jo, met een wanhopig gebaar haar kuif opstrijkend.
Alsof bijvoorbeeld alle adellijke families Bakker geen bakkers, of weet ik het wát anders geweest zijn! Ga jij je gang maar Hanoversche boerenzeun.... ga jij...." "Mama ik bid je," valt Eva in met hooggekleurden blos, nadat ze een snellen blik op haar man heeft geworpen: "u moet je niet zenuwachtig maken.
't Gesprek had een heele poos geduurd en de beide heeren waren tamelijk opgewonden ieder op zijn manier. Vooral was 't gezicht van den professor als gevlamd, en hij speelde zenuwachtig met zijn lineaal. Christensen was kalmer; hij snuffelde alleen wat meer dan gewoonlijk en keek rond in het kantoor. "Welnu, Professor Lövdahl crisis of geen crisis één ding is zeker.
Juffrouw Frantzen, de juffrouw van Truus en de Engelsche bonne liepen zenuwachtig in de kleedkamers, in de kasten zoekende naar schoone kousen en flanelletjes, en Truus bracht eenige ruwe handdoeken aan, om de kinderen droog te wrijven.
"Neen, dokter." "Dus je voelt je goed, evenals gisteren, normaal? Niet zoo zenuwachtig meer?" "Neen, meneer!" "Best, dan zal 't voor jou vandaag ook een feestdag zijn." Vragend vestigden zich de groote bruine oogen op des dokters gelaat. "Je moogt vandaag weer eens spelen, phantaseeren zelfs, ter eere van mijn aanstaanden schoonzoon.
Als er een man was, zou-ie denken, dat ze iemand bij zich had. Half een sloeg de klok. De lamp begon uit te gaan. Ze draaide haar op, maar er was geen olie meer in en de olie stond in de keuken. In het halfdonker der kamer gloeide het roode kransje, dat opflikkerde als ze zenuwachtig aan het rondseltje plukte. Nog wat stuiptrekkingen en het werd donker. Vrouwtje huilde. Tingelingeling.
"Hoe heet-ie?" "Willem." "Van z'n van?" "Willem de Boer." "Ken ik niet... Wat doet-ie?" "In betrekking." "Weet je dan niet waar-die woont?" "'t Zal me wel weer te binnen schieten... wacht maar... wacht maar!" Voor het station, bij den tramwagen, dribbelde ze heen en weer, zich inspannend, zenuwachtig, angstig. Ze wist 't niet meer. Wat ze ook dee, ze wist 't niet meer.
Maar drie maanden gingen voorbij en de rust keerde niet weer; Meta zag er afgemat en zenuwachtig uit, de kinderen namen ieder oogenblik van haar tijd in beslag, het huishouden werd verwaarloosd, en Kitty, de keukenprinses, die het leven gemakkelijk opnam, hield John zeer kort.
Haar vader was, na die treurige scène, natuurlijk zenuwachtig. Indien hij nu "verkoopzaken" met Zoutenheer bespreken moest, 't zou hem zeker veel kwaad doen. 't Sprak vanzelf dat Jacoba den notaris, die in de groote zaal wachtte, ijlings ging verzoeken om zijn visite later te willen hervatten.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek