Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 juni 2025
Wanneer de lezer gewoon is aan effekt-romans, zal 't hem bevreemden te vernemen dat Wouters bezoek by de familie Holsma grooten invloed uitoefende op 't ontwikkelingsproces van z'n geest. Het spreekt vanzelf dat dit zich niet terstond openbaarde, doch er was 'n kiem van verandering in z'n gemoed gelegd, die niet weder kon verstikt worden. Van zelfstandig denken was nog geen spraak, maar hy wist nu toch dat er iets
By deze zelfde gelegenheid vernam men nu een-en-ander over de stukken waaraan Wouters prenten ontleend waren, en over tooneelspelen in 't algemeen. 't Was voor Wouter 'n geluk, dat het juist Stoffel was, die deze kennis in 't huis bracht. Van elken anderen kant gekomen, ware ze misschien afgeweerd als onbehoorlyk, en zeker onwelwillend nageplozen als iets verdachts.
Ach, er was ter-nauwernood verf genoeg in Wouters gemoed, om al die heerlykheid naar behooren te kleuren. Maar w
Gedurende den loop der week die Wouters tweede plaatsing "in den handel" vooraf ging, werd-i door 'n drie- viertal ontmoetingen zoo vreemd heen-en-weer geslingerd, dat-i zich byna suf voelde, en veel moeite had om z'n hoofdje heel te houden. En z'n hart ook! 't Was donderdag. Stoffel kwam thuis met 'n belangryk bericht.
De dokter, die 'n menschenkenner was, korrigeerde den loop dien Wouters gedachten namen: Ieder moet handelen naar z'n overtuiging. En om tot overtuiging te geraken, moet men veel onderzocht hebben. Ik ben overtuigd dat onze kleine gast heel gaarne wat van die dopërten zou willen. Help 'm eens, Sietske! Sietske deed het met veel gratie.
Multatuli beperkt zich niet tot het schetsen van Wouters wederwaardigheden: hij wijst telkens op fouten in opvoeding en onderwijs, op bekrompenheid, op maatschappelijk onrecht. Hij trekt telkens een parallel tusschen de ontwikkeling der kinderziel en die der menschheid: hij vindt hierin aanleiding opmerkingen over taalontwikkeling, mythologie, folklore en geschiedenis te plaatsen.
By den spiegel gekomen, begon de kleine amazone te deklameeren en te gestikuleeren: O, dierbaar Afrika... Een schrik doortrilde Wouters leden. Daar roerde 't nest waarlyk z'n werelddeel aan, zyn Afrika! Was 't niet of ze 't er om deed! O, Afrika, Sofala, Monomotapa, Monoëmugi ... prachtig!
Wouters beschroomdheid was gedeeltelyk een gevolg van de methode waarop men hem 't weinigje kennis dat-i bezat, had meegedeeld. Al wat men hem leeraarde, was steeds in de oogen der sprekers 'n onomstootelyke zaak geweest.
Wat zal hij opkijken!! Ik heb niet veel tijd meer, zie je, ik moet nog lunchen ook. Best, dan stappen we op. We treffen Wouters nog net; hij is altijd voor twaalf op zijn kantoor. Zeg, je moet niet te hooge eischen stellen, wat honorarium betreft, hoor? we mogen 'm niet afschrikken. Wat vraag jij dan? Ik ben redacteur. Maar wat vraag je? Drieduizend pop. Drieduizend!! Nou, tweeduizend dan.
Na eenig vruchteloos onderzoeken wie Ophelia was, en na even vruchtelooze pogingen om 'n gesprek aantevangen dat in Wouters smaak vallen kon, bedacht zy 'n uitgang. Er moest volstrekt iets hier-of-daar bezorgd worden, meende zy, en: "de jongeheer kon wel 'n eindje meegaan." My wel, zei de moeder. Het jonge paar vertrok. Femkes boodschap scheen weinig haast te hebben.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek