Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 juli 2025
Woudberg is een beste jongen, maar 't was niet te dulden dat hij het huisgezin van dokter Helmonds broeder onderhouden zal. Tweehonderd gulden! En het weinige dat daar ligt, al ware het voldoende geweest, kan hij het missen? Wat zou het zijn, geheel zonder geld te zitten in ... een woning met twee zalen!
Ach, August zou haar toch wel gelooven dat zij geheel dezelfde was gebleven, maar niets voor den armen Philip heeft kunnen doen, omdat zij er niets van vernomen heeft. Noch van August zelf, noch van Emma Woudberg had zij een brief met eenig verzoek ontvangen.
En toch, wanneer men na 't ontvangen van het laatste telegram dat Woudberg ter volkomene opheldering naar Romphuizen heeft gezonden aanstonds vertrokken was, dan had men reeds met den sneltrein kunnen hier zijn. Maar, of een vrouw als Eva Armelo zich zoo bijzonder zou haasten....? Althans Philip ziet alweder naar buiten, doch Eva komt niet. En Eva?
Ja zie, het is zoo; hier heeft hij de beide banknoten. Helmond begrijpt niet vanwaar dat geld kwam. Het allerminst denkt hij nu aan zijn brief aan Woudberg, waarop hij geen antwoord ontving, en waarvan, volgens den Romphuizer postdirecteur bezwaarlijk iets terecht zou komen.
De hoofdpijn was wel niet erger, maar in alle geval zal 't beter zijn om nu rustig naar bed te gaan. Waarom nog meer in 't hoofd te halen dan er nu reeds in woelde en spookte. Helmond beziet nog even het adres. De hand gelijkt iets op die van zijn ouden vriend Woudberg, wien men nog op de huwelijksreis een bezoek heeft gebracht. Even wil hij zien of hij zich niet bedriegt.
Toen eindelijk, door de tusschenkomst van den heer Woudberg, die schrikkelijke verdenking was opgeheven, en Virginie bij haar aankomst nog mede de onwaarheid ervan heeft mogen bevestigen, toen was de blijdschap van Philip zoo groot geweest, dat hij het bijna te kwaad had gekregen.
Terwijl de vrienden Woudberg er bij stonden, heeft August aan den koetsier gelast om naar 't hotel terug te rijden; maar nu nabij den hoek eener zijgracht, tikt hij op het voorglas, en beveelt: "Tuinstraat No. Twaalf." "Ik dacht een oogenblik dat je besloten hadt er méé heen te gaan Eva." "Maar August, hoe kon je dat denken?" "Nee 't is ook waar.
Mevrouwtje Woudberg, een vroolijk klein ding, met drie spruitjes, waarvan de jongste in een berceau binnen de kamer sliep, mevrouw Woudberg vond die nieuw aangekomene in Hymens tempel prachtig mooi maar, wel wat stijf misschien een weinig gegeneerd en trachtte haar door velerlei verhalen van guitenstreekjes der kleinen een weinig "op haar gemak te zetten."
En, ijlings is toen de moeder heengesneld en met haar jongske teruggekomen. Ja, ofschoon August onmiddellijk na het roepen van die namen heeft gestameld, dat men hem het kindje toch liever niet brengen moest immers de vrienden Woudberg waren misschien met eenig recht bezorgd voor hun kroost geweest, die moeder, die ouders hier, ze hebben geen oogenblik berekend.
"Maar geen nood," riep Philip bijna woest; "je moet niet denken Woudberg, dat we gebrek behoeven te lijden. Waarachtig niet!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek