Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 juni 2025
En zij bewonderde nog eenmaal de keurigheid van de muts en de keelbanden, zoo smetteloos boven de schoone schort.... Klein Wilmpje wou aan de slippen trekken.... "Mag niet," schrok Sprotje, schriller dan ze ooit deed tegen het kind; maar juffrouw Jonkers had ook al "niet doen, vent!" gezegd.
Dien nacht droomde Sprotje van klein Wilmpje; hij zat in zijn tafelstoel en speelde met een looden kopje en melkkannetje van drie centen, dat Sprotje hem eens meegebracht had op een Zondagmorgen.... Zij zag zijn dikke witte handje, dat deed of het inschonk.
Eindelijk mocht Marie gaan zitten en aardappelen-schillen. Binnen praatte druk de Juffrouw tegen Wilmpje, die zijn pap niet eten wou en huilerig was van het vreemde in huis. Met een koortsigen ijver had Sprotje haar verschillende taken volbracht.
Zij schrok er zelf van.... zij schaamde zich ook!.. zoo moest een meissie niet beginnen, dat dienen wou! En dan dacht ze: de Juffrouw zelf had den heelen morgen zoo min gezeten als zij.... die had onderwijl de huiskamer gedaan, en klein Wilmpje geholpen, en haar alles gewezen, en luiers in de waranda gespoeld ....en nou moest ze klein Wilmpje weer naar bed brengen....
Gepraat werd er weinig of zacht, want Wilmpje, achter de opengezette kastdeur, sliep in zijn kinderwagen en Herman sliep in de alkoof.
Met haar ouwelijk hoofdknikken femelde het kind iets van: ja, zoo waren de mannen....; maar zij begreep best, wat de Juffrouw vertelde, en zij zag meester Jonkers weer met vriendelijker oogen aan. Dan, altijd, op 't laatst van den avond, kwam voor Sprotje het heerlijkste oogenblik van den dag: vóór dat meneer en de meisjes binnenkwamen, moest Wilmpje geholpen.
Die twee gulden, die scheen ie heelemaal vergeten te zijn. Nou, des te beter voor haar.... maar je most daar wel zoo'n rare as die Hein voor wezen.... Toen ze thuis kwam vroeg juffrouw Jonkers, die met Wilmpje op den arm open deed: "En wat zei je moeder ervan?" "'k Ben niet thuis geweest," antwoordde het kind stug.
Gauw! klein Wilmpje moest zijn melk hebben.... Dan, huiverig en heet tegelijk stond zij weer te worstelen met de groote deurmat, die zij uit moest slaan tegen den huisgevel.... Als een kleine verworpeling zat zij alleen in de koude keuken en at haar schriel gesmeerde morgenbrood.
Och, ze had al zooveel van die onbehouwen schrok-oppen van meiden gehad, die 'r meer opaten dan dat ze er hulp van kreeg en waaraan ze klein Wilmpje nog geen kwartier dorst toe te vertrouwen.. dit leek zoo'n bedaard en ordentelijk kind....die zou wel willig zijn, zou 'r niet afbekken, zou ook niet zoo'n brok uit de dagelijksche kost happen....Na Wilmpje kon ze 't niet meer af met een halve hulp van vijf, zes uur per dag....ze moest er wel een voor dag en nacht nemen.... er was nou tè veel te doen, en ze was zelf zoo sterk niet meer....; en die kinders die 's middags en 's avonds naar huis gingen, die stalen ook dikwijls zoo.... iedere keer een handjevol steenkool in den zak, een kluitje vet, een stukje soda.... en het ongedierte, dat ze vaak meebrachten uit 'r sloppen.... Och! of dit nu eens gaan mocht!
En klappertandend, onzeker gaand of ze geen grond raakte, kwam Sprotje vlak achter de Juffrouw aan de gang door. , Even keek ze de huiskamer in.... Wilmpje....! maar de meester zat al aan tafel; zij zag zijn rosse achterhoofd met de dunne kruin.... "Dag Marie," kwam Christientje zacht. Herman, achter zijn bolle bril, had puilende oogen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek