Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 17 oktober 2025
Kunt gy Gode hartelyk danken, om dat hy u dat aangebeden geld ontnomen heeft? Kunt gy u in Gode verblyden, om dat gy uit zulk een geestlyk Sodom geret zyt? Kunt gy besluiten, om aan uwe Nicht schuld te bekennen, haar al het hare te geven? Kunt gy den Heer Blankaart om vergeving bidden; om dat gy zyn Voogd-Kind als gedwongen hebt, om, in hare jonge jaren, de ruime Waereld in te gaan?
De hemel is mijn hart, en met den voet Druk ik loodzwaar den schemel mijner aard’, En, nederblikkend, is mijn glimlach zoet: Ik zie daar onverstand en ziele-voosheid.... Genoegen lacht... ik lach.... en, met een vaart, Stoot ik de waereld weg in de eindeloosheid. Stil!
Bedreigt ons de waereld, we ontvluchten haar erf; Gij zijt er: ik leef; gij verdwijnt: en ik sterf. Kom, ga dan meê, Liefste, over zee! Meê, waar het golfjen ons wiegelen zal! Wissle de wind, Hij die bemint, Kent geen saizoenen, en mint overal. Woont niet op zee Vrijheid en vreê? Dreigen niet onrust en boeien aan land? Slaaf zijn we dáar: Maar op de baar Lacht onze liefde met teugel en band.
Hoor, Ben, de frettery is uit: wy moeten haar nu nog plukken, en dan de hele Waereld is voor ons open. Zy moet het gelag betalen: de jonge Juffrouw B. moet er niet by lyden. Blankaart is een Duivel van een vent, hy liet u publiek geesselen, en ik moest in 't Spinhuis, zo wy aan haar goed ons vergrepen; ik weet wel, dat er los geld is; en dat zy intrest moet ontfangen; alles mondeling.
Het statig geluid des Leevens, weidsch zich verrustigend, hoorde hij en 't vloeyen aller wateren tot de woeste, onvruchtbare, eind'looze zee, en hoorde de stille wateren, gereezen uit de zee, voedend en sierend eeuwiglijk de vruchtbare aarde. en hij zag van hem die gestorven was de jaren, heimlijk, verspreid, voeden der waereld hart, Non tanget illos tormentum mortis en floerslooze sterren opluikend om de aarde.
Wees in 't bont bivak der waereld, Wees in 's levens worstelperk, Niet als slachtvee, dom en weêrloos, Maar als helden, fier en sterk! Bouw niet op de schoone Toekomst: 't Dood verleên begraav' zijn doôn! Zwoeg en ploeg in 't levend Heden, En verwacht van God de kroon!
In des levens morgenkrieken, Als men 's levens zorg niet kent, Maar de vreugde, op rozenwieken, Zich betoovrend tot ons wendt Als wij in een waereld leven, Die de fantazy zich droomt, En het licht, waarin wij zweven, Uit ons eigen harte stroomt: Dan, wanneer, met ziel en zinnen, Zich de jeugd der blijdschap wijdt, Kunnen wij zoo teêr niet minnen Als in minder blijden tijd.
Ja, ging hij voord, ik vermaak mij menigmaal met dien ouden schrijver; want hij verhaalt dan klugtige dingen, die in het laatst der achttiende eeuw, in de letter waereld, en althands in den Boekhandel, voorvielen.
O, het Loo bevat een waereld van gedachten, niet uit te spreken, maar die menigmaal een traan in ons oog deed opwellen! Onder Willem den Eerste werden ook de ruime vijvers gegraven, wier oevers zulk een prachtig gezicht opleveren, en die in onze dagen door zijn kleinzoon aanmerkelijk werden verbeterd en verfraaid, zoodat zy thands een der grootste cieraden van het trotsche park uitmaken.
Zijn vrouw is heel rank en heel blond en zweeft meer dan ze loopt. Men leest in zijn blik dat hij veel van de waereld heeft gezien en toch ook groote bescheidenheid, om niet te zeggen bedeesdheid. Hij spreekt nogal moeilijk en houdt u toch gespannen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek