Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 15 juni 2025
»Het spijt me," antwoordde Reinier met een sarrend-hatelijk lachje, »dat ik je die voldoening niet geven mag, maar een wachtmeester duëlleert nu eenmaal niet met zijn minderen." »Welnu dan, ik zweer je, dat ik met mijn eischen bij je terug zal komen, meneer de wachtmeester, al is het ook over twintig jaar!"
En z'n rok werd geborsteld door 'n gewezen wachtmeester- titulair, 'n krygskameraad uit de dagen van 't oorlogzuchtig garnizoensleven. Zou, na dit alles, het geacht lid uit de Gezelligheid mogen zwygen by 't behandelen van de vraag, hoe wy de Pruisen uit het land houden? Dat zy verre! Specialité oblige!
Blz. 65 Im Laufe des Gespraches: In den loop van het gesprek nam ik een fransche krant op en nadat ik vluchtig den inhoud had doorgezien, vroeg ik Heinrich zijn meening over de publieke personen in Frankrijk, "Och," zei bij, "daar moet ik je 't zelfde op antwoorden, als wat die oude Fransche wachtmeester zei, toen de leverancier Lewi zijn ossen afleverde.
"Als de Heeren mij maar volgen willen," zeide Joan, die moeite had een schalkschen lach te bedwingen, terwijl hij de ruiters vooruitging naar de benedenzaal. Onder 't voortgaan haalde de wachtmeester een papier uit de borst en las het signalement van den voortvluchtige overluid op: "blauwe oogen, gebogen neus, ronde kin, grijsachtig haar, zware wenkbrauwen...."
Reinier echter was er niet mee tevreden. Hij was wachtmeester en eischte ham! Ham aten zij nooit, zei de man. Ja, dat kon hèm wat schelen! Maar met vet was hij niet tevreden en hij zou dan zelf maar eens kijken of hij niet wat beters vinden kon. Weldra kwam hij met twee hammen terug, die hij lachend en triomfantelijk in de hoogte hield.
Vier dagen daarna was hij korporaal en voor er drie maanden om waren had hij den graad van onderofficier. De nieuwe wachtmeester kreeg nu wel is waar omgang met andere onderofficieren, maar in de verhouding tot Jakob kwam hierdoor aanvankelijk toch geen verandering. Een week later kregen zij echter plotseling groote oneenigheid.
Wat dunkt UEd.? Zouden de Staten het met welgevallen zien, dat UEd. een man, wien de justitie opspoort, schuilplaats verleent?" Van Reede zweeg en streek zich over 't gezicht. "Mij dunkt, Uwe Edelheid!" vervolgde de wachtmeester, ziende dat zijn gezegden niet geheel zonder uitwerking bleven, "mij dunkt, wij moesten de geheele geschiedenis maar blauw blauw laten.
Daar stegen zij af en zochten er tusschen de tallooze dooden en gewonden. »Wáár heb je den wachtmeester zien vallen?" vroeg Jakob Stargardt aan zijn oppasser. »'t Moet niet ver van deze plaats wezen," zei Ros. »Z
Moeder Jane houdt zich wondergoed, onderwijl zij de gendarmen zoo in de weer ziet. Zij halen de kasten open, zij onderzoeken de bedsteden; de wachtmeester stoot zijn degen hier en daar in het stroo en luistert dan, of hij niets hoort, waarop hij het staal bekijkt, of er geen bloed aankleeft. Dan zetten de gendarmen het onderzoek weer voort; blijkbaar hebben zij het meer bij de hand gehad.
»Maar ik ben Franciscus Stargardt", antwoordde de vader. »In dat geval zijn we verplicht, ù te arresteeren!" zei de wachtmeester, met verwondering en zelfs met eenig medelijden den kreupele aanziend. »Maar... ik ben volstrekt niet aan de Haarlemmerpoort geweest... Aan géén van de opstootjes heb ik deelgenomen...!"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek