Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 3 juni 2025
De scheppingsdrang, de wensch om te maken, om de innerlijke gedachte in uiterlijken vorm te brengen, alleen uit behoefte om te maken, niet uit behoefte aan het gemaakte, is het meest kenmerkend karakter der menschheid. "Ik wil teekenen", roept het kind, een potlood vragende. Het begeert niet te eten. Het wil teekenen. Het begeert niet iets in te brengen, maar het probeert iets uit te brengen.
Maar ik roep ze, houd ze vast met mijn vragende oogen, schuif het raam op, en geef ieder een sinaasappel, ieder een heelen. Ze nemen hem aan, krijgen een hoogroode kleur, prevelen: dank u, en gaan weg, zonder dat ik het vraag. Een eind verder blijven ze staan, bekijken met blijde gezichten héérlijke gezichten den sinaasappel, wijzen mekaar de heerlijkheden, en trekken dan langzaam af.
"Oe voader?" zei Deine-Meu vragende; en op een knikken van het knaapje schudde zij het hoofd en zuchtte: "Teunis! Teunis!"
Hij maakte driftig hare handen los en keerde zich om; toen hij een verbaasde, vragende uitdrukking op haar gelaat las, riep hij haar toe: "Ga toch spoedig, en blijf wat bij haar. Ik moet nu met grootmama spreken." In de gang sloop Sanna hem voorbij, haar groet was eenigszins snibbig. "Kan ik grootmama nu spreken?" vroeg hij.
Hij zoekt zijn bruinen klepper op, weert zijn zonen, die hem willen vergezellen, doch moeielijk gemist kunnen worden bij een mogelijk nieuwen Engelschen aanval, en rijdt in een wijden boog, overal naar zijn zoon vragende doch nergens inlichtingen verkrijgende, over het vlakke veld naar de plek, waar hij Frits heeft gezien.
Zijn ze dan nu allemaal òp, Gymnazium? plaagde Cecilianus. .... allemaal òp?? herhaalde, natuurlijk, vragende Cecilius. En Gymnazium beâamde, kluchtiglijk, dat ze allemaal òp waren. Maar tot de vrouwen smoesde ze, dat ze dat héel rustig vond en allen lachten om de voormalige.... Wat is dat daar? vroeg Alexa eensklaps. Wat is er, wat is er?? vroegen zij allen om rond.
Onze vragende gezichten deden hem er aan toevoegen: "Zij geven groote fooien, te grooter, naarmate wij meer hulp moeten verleenen. Zij tellen voor ons meest dubbel." Gelijk had hij! Dit bezoek aan de grot van Dargilan was een van de prettigste dagen van onze reis. Tusschen de beide tochten in gebruikten wij de lunch in het houten paviljoentje, dat op den alleruitersten rand van de causse staat.
Jozef ging 's ochtends voor een paar uur naar 't kantoor, maar was overigens zijn meeste uren in de ziekenkamer, tusschen de wieg en het ledikant zittend, angstige blikken over Mathilde gooyend, ongeduldig en mis-moedig, haar zóo dikwijls vragende of zij nog geen beterschap voelde, dat het scheen, als wilde hij dáar-door de ziekte doen wijken.
't Was of er een drukkende atmosfeer in de kamer hing; zij vroeg wel eens de deur open te zetten, maar hij wou dat dan niet, hij verweet het haar zelfs op zijn vriendelijk-zachten toon, vragende of ze dat prettig vond zoo'n open deur in 't eenige uurtje dat ze 's hadden samen alleen.
Grootvader keek verslagen. Hij dacht, dat hij met een krankzinnige te doen had. Zoo ongewoon is zulken menschen de simpele gewoonheid. »Hij mag komen, Grootvader! Maar op één voorwaarde." Vier vragende oogen keken mij aan. »Dat hij dadelijk gaat spijbelen, als 't hem niet bevalt." Grootvader snapte het niet.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek