Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 mei 2025
Er ontstond een moment onheilspellende stilte en ik dacht wel, waarde meester, een onaangenaam oogenblik te passeeren. Doch 't zij het opperhoofd en zijne hovelingen mijn beleediging niet voelden, of het beneden hun waardigheid achtten er notitie van te nemen, geen van hen liet eenigen toorn noch verontwaardiging blijken.
De Czernoviërs voelden de beteekenis van haar woorden. Wat hun voorvaderen gedaan hadden, konden ook zij doen. Haar uitroep was het teeken om op te staan, de Moscoviten aan te vallen en uit de kerk te jagen. En toen ze met luide stem het Czernovische volkslied aanhief, voer een golf van ontroering door haar verzamelde landgenooten.
Maar een innerlijke behoefte aan bekeering voelden ze niet, en daar de arme katholieke zending hun geen groote voordeelen kan aanbieden in tegenstelling tot de rijkere presbyteriaansche missie, zagen ze geen reden, waarom ze hun oud geloof zouden opgeven. De goede pater leefde hoogst eenvoudig in een bouwvallig huis met een oud echtpaar uit Malekula.
Zijn manschappen vervreemdden zich iederen dag meer en meer van hem, zij schuwden en ontweken hem zooveel ze maar konden, maar toch luisterden zij met angstige bezorgdheid naar ieder bevel, daar zij voelden, dat zij zonder hem niets zouden zijn en dat anders bij het eerste gevaar allen verloren zouden gaan.
Vóór den tijd namelijk, dat zij op de hoogte van hun toestand waren, in de periode toen hun geslachtsgevoel begon te ontwaken, bemerkten zij, dat zij niet waren als hun kameraden, dat zij zich niet tot meisjes en vrouwen voelden aangetrokken, maar bemerkten zij tot hun verbazing en hun schrik dat hun neigingen alleen op jongens en mannen gericht waren.
Je hebt in 't geheel niet geschreve. En zijn glimlach naderde van de schuin-open deur, en slonk wech toen hij haar bleek zag beven, en zijn oogen voelden: wat ziet ze er vreeselijk vreemd uit, ze is stellig met een anderen man geweest, in elk geval blijf ík kalm; en zijn glimlach dacht in haar voort, in éen slag van uiterste angst, éen stuipende siddering van haar verstand, éen vreeselijke stilstand van haar hart: dit is hij niet, dat is hij niet, ik ben met een anderen man geweest.
Ze wisten niet, of het ijs overal breken zou, of wat er zou gebeuren, maar ze voelden, dat ze in gevaar waren. Op eens kwam het hun voor, alsof het ijs opgeheven werd, juist op de plaats, waar ze liepen: opgelicht werd en weer neerzonk, alsof iemand er van onderen tegen had gestooten. Daarop hoorden ze een dof knallen, en toen kwamen er barsten aan alle kanten.
Zij spraken geen woord meer en gingen naar het sterfhuis, zaten een tijdje tegenover de terneergeslagen zuster van den doode, spraken schaarsche woorden doch vermeden iets over den afgestorvene te zeggen. Maar alle drie voelden zij den dood in huis. Willen de heeren hem nog zien? stelde ten slotte Juffrouw Clemence voor. In zijn oud uniform gestoken lag de Generaal op zijn bed.
"Mijnheer," zei Flipsen, "wij hebben de opdracht Frans Thor en Klaas Zwart meê te nemen." 't Was doodstil in de klasse. Frans en Klaas werden doodsbleek, en niet zij alleen, neen, verscheidene jongens en meisjes voelden zich eene rilling door de leden gaan, en menig meisjesoog vulde zich met tranen. "Zoo," zei de onderwijzer zacht, en zijn toon klonk droevig.
Men zag 't mes flikkeren en dacht aan de kracht en den gemoedstoestand van den jongeman. Allen voelden zich als verlamd. "Jullie daar, jullie hebben je mond gehouden, nu neem ik 't op me. Ik heb gedaan wat ik kon om 't te vermijden. God heeft 't zoo gewild, laat God beslissen!" De jongeman ademde zwaar, maar bleef met ijzeren greep den Franciskaan neerdrukken.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek