Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 juli 2025
Wat er op dat oogenblik door zijn hoofd ging? Misschien niets dan een vluchtige verbazing. "Wah! zooveel goud en zilver in den grond!" En een oogenblik later zet hij de boor weer tegen den mijnwand, en voelt de sterke schudding van samengeperste lucht tegen draaiend staal en van staal tegen gesteente, en denkt,
De vier ruiters reden in front en maakten de achterhoede uit. Zoodanig zou de marschvorm gedurende de lange dagen geregeld blijven, en slechts om eene patrijs te schieten, hetzij om eene verkenning uit te voeren, mocht deze of gene het gelid verlaten. Na een vluchtige beraadslaging werd besloten, dat men zich regelrecht naar de bronnen van de Limpopo zoude begeven.
Soms, bij onze vluchtige ontmoetingen, wilde het mij lijken of er in de wijze waarop zij mij aanzag eene mengeling van bevreemding en medelijden, iets zelfs van belangstelling lag. Dat zij mij nu nog voor eenen vermomden Don Juan, voor eenen huichelenden belager van hare eer verslijten zou, was onmogelijk. Toch bleef zij, koel en streng, elke nadering ontwijken.
Slechts van tijd tot tijd overviel hem eensklaps, 't zij uit zich zelven of van buiten, een opwelling van toorn, een vermeerdering van lijden, een flauwe, vluchtige bliksemstraal, die geheel zijn ziel verlichtte, en hem overal, voor en achter, de afgrijselijke afgronden en het donker verschiet van zijn lot vertoonde. Was de bliksem voorbij, dan werd het weder nacht. Waar was hij dan?
De Cancionero General bevat honderdzesenvijftig van deze gedichtjes, en sommige daarvan behooren tot het beste uit den geheelen bundel. Waarschijnlijk is hun beknoptheid wel de voornaamste oorzaak van hun poëtische waarde. Een daaraan verwante vorm is de villancico, een versje van gewoonlijk drie of vier regels, een invallende gedachte, een gedichtje, waarin een vluchtige ontroering is vastgelegd.
Gelijk een tijger die in een strik gevallen is, wierp Breydel zijn vluchtige blikken rond de winkel en scheen een doorgang te zoeken. Zijn lichaam helde voorover en zijn leden spanden zich, alsof hij zich bereid maakte om tegen de hinderpalen zijner vlucht op te springen. "Laat die nutteloze pogingen," sprak Deconinck hem toe, "ik verzeker u dat gij niet met die bijl zult uitgaan.
Schoon nu onmachtig, gloeide de haat tegen de verdrukkers van Vlaanderen in hun harten, en tussen hun droefheid kwam soms nog een dreigende blik, als een vluchtige straal, uit hun ogen glimmen; dan dachten zij aan Deconinck en Breydel en droomden van een bloedige weerwraak.
Het rondel bewaart den trant, zooals bij voorbeeld dit van Jean Meschinot: "M'aimerez-vous bien, Dictes, par vostre ame? Mais combien M'aimerez-vcms bien?" Het zuivere, eenvoudige talent van Christine de Pisan leende zich bijzonder voor deze vluchtige effekten.
Voorzeker waren zij, evenals het schoone portret, in de plooien van den grijzen mantel verborgen geweest en den ronselaar bij zijn overhaast vertrek ontvallen. Een vluchtige blik was hem reeds voldoende om te bespeuren dat de inhoud dezer papieren zijner aandacht overwaardig was. Hoe meer hij zijn onderzoek voortzette, hoe belangrijker ze hem werden. Zijne lippen beefden van verontwaardiging.
Mogen deze vluchtige levenstrekken onzen Dichterkoning welkom doen zijn bij Neerlands Katholieken!! want Vondel is de glorie van Nederland, de glorie tevens der Katholieke Kerk. H. J. ALLARD, R. K. Pr. Seminarie Kuilenburg, 1ste der Meimaand 1870.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek