Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 25 juli 2025
En het wétende Licht zag neer door de donkere kruinen, op de schreiende Vrouw, en op 't viooltje, en zwéég ... als alles. Toen zag het viooltje dat het wáár was, dat er geen antwoord is.... Eindelijk richtte de Vrouw zich op. Ze streek het blonde háár van het voorhoofd, en 't bloempje zag, hoe strak en recht haar oogen staarden nu, zonder licht er in.
Klopte het hart u niet van blijdschap, wanneer gij dacht: het sneeuwbloempje is er nu al; binnen korten tijd komt dus het viooltje, en dan zal ik weldra al die lieve aanvallige, heerlijke bloemen zien, aan welker hoofd de roos als koningin is geplaatst? Ja, zonder eenigen twijfel verheugde dat denkbeeld u uitermate en vervulde u met blijde verwachting.
Het was zoo aardig die kleine handjes van de pianiste over de pianotoetsen te zien glijden en de kleine violiste haar klein viooltje te zien hanteeren; alleen de zangeres was een klein beetje grooter dan een gemiddelde Japansche, doch zij ontwikkelde een stemgeluid die een veel forscher gestalte zou doen vermoeden. Om 5 uur spoedden wij ons naar Yokohama terug, omdat mrs.
Hij raapte een stroohalm op en deed dien, met het hoofd achterover op zijn neus balanceeren. Onder die beweging naderde hij langzamerhand het viooltje; eindelijk rustte zijn bloote voet op het bloempje; zijne buigzame teenen maakten er zich meester van, hij hinkte met zijn schat weg en verdween om den hoek van de straat.
Ik noemde daar reeds terloops de Stokrozen en de Duizendschoon; ofschoon de eersten niet in ieders smaak vallen, kan men toch zeggen dat beiden van ouds geliefde tuinplanten zijn. Ook het driekleurige Viooltje moet tot de tweejarige planten gerekend worden, en dat mag in geen tuin ontbreken.
Daar ben ik zeker van! Ik wou dat de Vrouw nog terug kwam! zei 't viooltje; haar halsje rekkende, om te zien, het witte kleed, dat donkerder en donkerder werd. Vindt je dat dan zoo prettig? Ja, er is licht op haar hoofd, en licht in haar stem... en... ik houd zoo van licht! Je bent een grappig klein ding! Licht in haar stem! Of je licht hooren kunt! Weet je wat?
Ze kwam zacht, alléén, over 't mulle pad. Haar kleed was wit, haar gezicht bleek, en haar handen waren gevouwen. Vrouw!... riep zacht 't viooltje, even oplevende in vreugde. De Vrouw stond stil. Ze zag om zich heen of ze alleen was, en hief de gevouwen handen op. Toen gebeurde het. Voorover wierp ze zich in 't gras, dicht bij 't viooltje, en haar hoofd lei ze op haar gevouwen handen.
Ze was maar een teer, klein viooltje: meer ziel dan lichaam; meer geur dan bloem; en ze zag nederig in haar droomerige onwetendheid tegen alles op, en voelde in alles het geheimzinnige van niet-begrijpen, dat over haar heen hing als een dikke sluier. Toen ze den kikker niet meer zag, zuchtte ze even. Ze zou zijn gezelschap erg missen, als hij eens voor goed weg ging.
Zij moeten ontdekt, hunne bescheidene schoonheid moet erkend, en kan dikwijls niet dan alleen met overleg, genoten worden. Zij bezitten niet dat bedwelmend aroma, dat aan de planten van Arabië eigen is, en toch brengt een Europeesch viooltje of een heerlijk riekend "hoe-langer-zoo-liever" eerder den dichter in verrukking, dan de kelk van eene schitterende kaktus of eene sterk riekende magnolia.
Och, lieve kikker! blijf bij me! Ik zal zien wat ik doe. Ik kan me begrijpen dat zoo'n klein ding als jij, dat nog niets van de wereld kent, raar staat te kijken, bij alles wat je eenzaamheid even verstoort. Ik voor mij verwonder me over niets meer! Vertel me eens wat van de menschen! vleide 't viooltje. Ze vond het heerlijk, gezelschap te hebben.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek