Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 25 juli 2025
Nu voelt men warme geuren om zich walmen, En warmte door de koele boomen wuiven, De snelle vliet schijnt moede voort te schuiven, En in het matte schuiven nog te talmen; Op de’ akker buigen zich de blonde halmen Ontzenuwd, en beschutten met haar kuiven ’t Viooltje, dat geen vlinder komt bestuiven, En dat de hette tusschen ’t graan voelt dwalmen;
De zwarte Gedaante liep langzaam door, en bleef toen ook staan. Hij sloeg met een stok tegen het gras, en keek naar den grond. De Vrouw stond alleen, midden in het zandpad. Ze zag omhoog en luisterde.... Vrouw!... Vrouw!... riep weer 't viooltje.
Nu, ik voor mij, geloof dat vader overdreef. Er zullen toch niet énkel leugens in staan? Wel geloof ik, dat die boeken er ook al weer zijn, om maar veel te doen hebben. Wat is dat nu weer! riep bevend 't viooltje. Over het blank beplekte pad, kwamen twee hooge gedaanten aan: een donkere en een lichte. Stil, fluisterde de kikker: dat zijn menschen Die zwarte noemen ze: Man; die witte: Vrouw.
Twee pooten waren gevouwen onder de schaduw van het lijf en twee pooten steunden de houding van omhoog zitten, en wijs neerzien. Nog te weinig wakker om angstig te zijn, riep 't viooltje: Hè, wat is dat? Ik ben het! Neem me niet kwalijk, dat ik zoo onbeleefd je slaap stoor! 't Was bij ongeluk! Maar wie ben je? Ik heet kikker! Wat doe je hier? Wel, springen, natuurlijk! Waarom?
Zoo stond ze, toen ze opeens, onder het ruischen van de dennen door, de stem van de Vrouw hoorde. Háár stem! jubelde ze, zich trillend opheffend om te luisteren. Ze zag de Vrouw heel in de verte komen, met een zwarte Gedaante naast zich. Hoe meer ze naderde, hoe duidelijker het viooltje haar stem hoorde; en teleurgesteld riep ze uit: Het licht is uit haar stem!
En haar stem, nu héél donker, kwam in het donker héél zacht tot het viooltje: Waarom?... O mijn Gòd! waarom?... snikte ze. Dat is bidden ... dacht het viooltje. En ze zei de Vrouw na: Waarom?... O mijn Gòd! waarom? En wachtte......... En ze hoorde de dennen ruischen; en ze hoorde de Vrouw snikken......... En ze wachtte.........
Vertel nog wat! zei ze weer toen de kikker bleef zwijgen. Jawel; maar ik moet eerst bedenken wat ik vertellen zal; want er is zooveel, zie je! Wat is dat! riep opeens het viooltje. Een zacht, bleek licht was langzaam over het zandpad komen glijden. Het plekte donkere schaduwen en keek blank door de openingen in de denne-kruinen. Hard-blank bleef het liggen waar geen schaduw was.
O, ja, vergeef het me! Toe, word niet boos... smeekte 't viooltje nederig. Stil maar; ik begrijp dat het moeilijk voor je is, om af te leeren. Mijn vader zei altijd: Jongen, "waarom" dat is de duivel; dien moet je niet aanroepen. Dit had mijn vader van de menschen. Hij is namelijk eens een poosje bij de menschen gelogeerd geweest. Dat zijn deftige dieren!
Dat moet je doen om te blijven leven. Ik doe het toch nooit!... Jawel, dat is te zeggen: van jou kan men het niet zien! Ik eet wormpjes en vliegen en muggen; maar jij eet vocht uit de aarde, met je wortels die er in vastzitten! Het viooltje dacht na. Ze had daar nog niet op gelet.
Ik heb het zien komen in haar oogen, en 't is neergevallen! juichte 't viooltje. Straks, als de kikker komt, moet hij het voor me zoeken. Juist kwam hij aanspringen. 'k Heb heerlijk gesmuld, zei hij; en daar ben ik weer. De Vrouw is hier geweest! begon dadelijk 't bloempje. Dat weet ik. Ik heb haar gezien met een anderen Man. Zoo, was dat óók een man... Het licht was uit haar stem.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek