United States or Austria ? Vote for the TOP Country of the Week !
Het sterker gerommel van den trein, wanneer hij door de lange tunnels boort, ontgaat hem, of wel, het doet hem in stilte verzuchten: dat die tunnel instorten en het rotsgevaarte hem voor eeuwig begraven mocht.
Wij zijn intusschen genoodzaakt Miss Cleford met haren minnaar aan hun goed fortuin over te geven, en hopen dat zij hunnen vervolger steden ver achter zich zullen laten; want te Lausanne vinden wij in de aanteekeningen onzer vrienden nog niets naders omtrent hun lot vermeld. Waarin de lezer een geruimen tijd in het kerkerhol van Chillon moet verzuchten.
100 Reeds waren wij daar waar het rechte pad den tweeden dam kruist en dien maakt tot schoor voor een tweeden boog. 103 Daar werden wij menschen gewaar, die in den tweeden buidel verzuchten, met den muil puffen en zich zelven met de handpalmen stompen. 106 De oever-randen droegen een korst van schimmel door de uitwaseming van onderen, die zich daaraan vastbakt en die oog en neus oorlog aandoet.
Te regt; want onder 't peinzend staren Naar schuinschen stam, naar wond'ren boom , Die schermen weefde van zijn blâren, Wiens bloesem, wuivende op den stroom, De sneeuwvlok scheen dier balsemluchten, Had hem een bont faizantenpaar, In 't loof gedoken, doen verzuchten: "Dat ik zoo vrij, zoo veilig Waar!"
Verklaarde mij den zin en eisch van dit mirakel, Op deze wijze: 't bosch, waarin deez' vlamme speelt, Daarmede is Israël naar 't leven afgebeeld, Die in 't vervolgingsvuur zal als dit bosch ontluiken; Ik wil mijn lelie schoon nu uit de doornen pluiken . Toen dreunde 't heele bosch, ik stond geheel bedut , Driemalen heeft de berg zich bevende verschud: En als ik niet en wist waar henen te vervluchten, Met een borstkloppig hart, en met een zwaar verzuchten, En schier van vreeze lag begraven in het gras, Toen gaf de Heere mij te kennen wie hij was: De God JEHOVA zelf, de God van onzen vader, De Schepper van het al, alleen des levens ader, De Herder Israëls, die in 't beloofde land Ons nu vervoeren wil uit Faraonis hand, Uit al onz' slavernij.
Zoo min zijn worst'ling met de golven, Waarin hij, na den gruwb'ren slag, Een lange wijle was bedolven, Waaruit hij, toen hij 't licht herzag, Niets hoorde dan het bang geklag Van hen, die, 't vlammend graf ontstegen, In 't rustelooze nederzegen; Als 't stil verzuchten om den dood, Toen laaije dorst en wreede nood Het scheepsvolk, onder 't angstig varen, Ten voedsel dat hen overschoot, De jongens vratig aan deed staren, 't Gebrek dien gruwel schier gebood, Wierp langer uit het droef verleden Zijn schaduw dreigende over 't heden, En zijn verschiet?
»Zelfs zonder zoodanige pijnlijke ervaring ben ik gereed het laatste volvaardig toe te stemmen, en wat het eerste aangaat, twistvuur aansteken is mijne roeping niet, maar toch zijn er tijden waarin men verzuchten mag: »och! of gij heet of koud waart!" en hoewel het waar is, dat ik nog te jong van jaren ben om mij aan dien gloed, waarvan gij spreekt, verzengd te hebben, de matte onverschilligheid, de uitdooving, die er op gevolgd is, heb ik mede kunnen gadeslaan."
Woord Van De Dag