Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 oktober 2025
Bibi-Dordoen, hoewel uit arabisch bloed gesproten, is mat blank van kleur, met prachtige zwarte oogen en gitzwarte haren; haar lippen zijn wat te dik, maar haar tanden zijn verwonderlijk schoon. Zij ontving mij met groote vriendelijkheid, en deed mij allerlei vertrouwelijke mededeelingen, ook omtrent haar vurig verlangen dat haar eerlang een zoon mocht geboren worden.
Vooreerst mijne altoos bloode, maar toch niet onridderlijke hoffelijkheid; ten tweede, dat ik zooveel mogelijk alle verdere vertrouwelijke gesprekken vermeed met haren vader; en eindelijk mijne eenzame, geregelde levenswijze; ik had mijne vroegere losheden geheel afgezworen; ik zat meest elken avond tehuis, en werkte vlijtig.
"Ik zal u zeggen wat ik ben, als gij mijn arm wilt nemen: une fois ne fait pas loi; het is allermeest voor de gezelligheid." "Neen! ditmaal zult gij uw zin niet hebben, Leo. Het is even gezellig zóó ieder op zich zelf, en als ik uw gids ben, moet ik weten wat het beste past op deze gronden. Ik kan even goed luisteren." "Verschoon mij, dan stel ik mijne vertrouwelijke mededeelingen uit tot later."
Een complete menagerie verscheen in de schuur en het tuinhuis want allerlei dieren werden toegelaten, en driemaal per dag knikte Jo haar Fritz toe van het hoofd der lange tafel, aan beide zijden met gelukkige jonge gezichten versierd, die zich alle tot haar keerden met vriendelijk lachende oogen, vertrouwelijke woorden en dankbare harten, overvloeiende van liefde voor "Moeder Bhaer."
Toen zij aan het gesticht kwamen, lieten zij Helle aan een verpleegster over en gingen samen naar de ziekenkamer. Buiten de deur bleef Kaja even stilstaan en haalde diep adem. "Ik ben bang," zeide zij "ik ben bang voor den dood." Op zijn eigenaardige, vertrouwelijke manier nam hij haar hand in de zijne en als altijd kalmeerde haar dit.
Jo vond dat prachtig, en besloot zich haar ridder waardig te maken, al kwam hij dan ook niet in volle staatsie, te paard gezeten, uitgedost in een schitterende wapenrusting. "Waarom bleef je zoo lang weg?" vroeg zij na een oogenblik van stilzwijgen; want zij moest weer spreken 't was zoo plezierig vertrouwelijke vragen te doen en zulke heerlijke antwoorden te ontvangen.
In plaats van de donkere, kroesharige Melanesiërs zag ik lange, bijna lichtgele gestalten, die omhuld waren door manen van dicht, lang, gouden haar. Al gauw kwamen ze aan boord en bleken echte heldenfiguren; geen een was onder de 1.75 meter groot; ze hadden zachte, donkere oogen, een vriendelijken lach en kinderlijk vertrouwelijke gebaren.
Aan het slot van die wederkeerige vertrouwelijke mededeelingen besloten de drie vrienden dit gelijktijdige binnenkomen van looddeelen te gebruiken, om de gerechtvaardigde coquetterie van hun vriendinnetjes te bevredigen en haar het voorjaarscostuum te geven, waarnaar zij zoo vurig verlangden.
"Ja, dat lijkt u nu misschien overdreven," ging hij voort op zijne eigenaardige, vertrouwelijke manier, "want dames hebben het altijd gezellig. Zij scheppen dadelijk op eene of andere manier gezelligheid om zich heen, maar een man verstaat die kunst niet. Ik ten minste niet. Op mijne kamer is het nooit gezellig." "Misschien omdat u er alleen ben...."
Bestel moar de zoavel en de stienen, mevreiwe, de boer zal 't ol betoalen! Meneer de pastoor was opgestaan, als tot sein van den aftocht. Zijn koetsje stond al voor de stoep en hij nam afscheid van de dames met een diepe, hoffelijke buiging en van 't Barontje met herhaalden en knellenden handdruk, als om in vertrouwelijke geestdrift te betuigen, dat de zegepraal behaald was.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek