United States or Senegal ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ik was verstijfd; mijne handen waren ijskoud en als bevroren. Ik wilde mijne pelshandschoenen aantrekken; maar, hoewel ik zelf dit niet bespeurde, was ik toch niet in staat, ze uit mijn zak te krijgen.
Het was een droevig schouwspel dat vroeger zoo lieve gezichtje, nu zoo veranderd en zonder uitdrukking de eens zoo bezige handjes, zoo slap en vermagerd die altijd vriendelijk glimlachende mond verstijfd en het anders zoo mooie, zorgvuldig opgemaakte haar, zoo ruig en verward op het kussen.
Men had het vuur laten verzwakken, en het water van de gesmolten sneeuw was onder mij vastgevrozen. Men moest letterlijk met sabelhouwen mijnen kiel van den grond loshakken, vooraleer ik mij oprichten kon. Ik bibberde van koude; mijne ledematen waren verstijfd; ik was bleek en gansch moedeloos.
De hengels leg ik schuin tegen den rechterschouder. Nog vijf minuutjes, en we gaan. Vader drinkt staande zijn laatste kopje thee.... Opeens, daar dringt een vreeselijke gil ons door merg en been. Een doffe plof volgt. O God, daar is het weer. Die gil, zoo langgerekt en doodsbenauwd, we kennen ze. Vader heeft een toeval gekregen. Ik sta, verstijfd van schrik, met de hengels in mijn hand.
En de ruiter, die, nog altijd verstijfd van schrik, in het zand had gezeten, kwam weer, hij wist niet hoe, op zijn paard, dat hij met de toomen verward vond in de struiken.
Slechts langzaam kwamen wij vooruit en met moeite; half blind, door-en-door nat en verstijfd; ofschoon wij reeds geruimen tijd in het bosch waren, vonden wij nergens eenige beschutting, daar de weg geheel aan den wind was blootgesteld.
"Naar Haarlem." "Haarlem?" Het klinkt als een kreet van ontzetting. "Groote God, waarom deedt gij dat?" "Haar vader zond haar daarheen naar haar oom, Pieter Kies." "Haarlem!" De schilder is verstijfd van schrik. "Het is bijna ingesloten!" kermt hij. "Haarlem! en Alva heeft gezworen, dat hij geen man, vrouw of kind levend uit die stad zal laten ontsnappen. Haarlem! Haarlem! Mijn God!
Voort, maakt voort, vlug! Zij snelden de deur uit. Ik kon, helaas! niet volgen. In mijn hulpeloozen toestand was ik tot blijven gedwongen. De waard zat nog altijd verstijfd van schrik op zijn stoel. Zooals ik hem het geweer uit zijn hand had getrokken, zoo hield hij die nog. Hij had sedert Osko's angstkreet zich nog niet bewogen en nog geen geluid gegeven. Ef ef effen fendi! stamelde hij nu.
Al deze uitingen van leven spreken des te sterker, omdat ze gerangschikt staan rondom het beeld van den dood, van de stof, waaruit het leven ontvloden is. De mond van het cadaver is half geopend, en een glimlach schijnt er omheen te spelen. Maar de glimlach is verstijfd, en het spreekgebaar van de mondopening is koud en versteend. Het is het eeuwige zwijgen met een grimas van leven.
Onder een stroomenden zondvloed komen wij aan ons ellendig bivouak van gisteren, waar wij den nacht doorbrengen op een leger van haastig dooreengevlochten knoestige takken. 11 October. Toen de dag aanbrak, waren wij bijna verstijfd, maar een goed vuur en eenige koppen koffie helpen ons weer op de been.
Woord Van De Dag