Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 mei 2025
"Is UEd. die langgewenschte en ter goeder uur gekeerde pleegzoon van onzen besten gastheer?" vroeg hij, opstaande en Joans beide handen vattende: "wel het verheugt mij, als vriend van den huize, recht zeer u te mogen leeren kennen. Wat zal uw komst hier levendigheid op het slot brengen! Wat zal de bevallige Freule verheugd zijn, zij, die u zoo liefheeft!"
De zieke toch eet, uit vrees voor den dood, dingen waarvan hij een afschuw heeft; de gezonde daarentegen verheugt zich over zijn spijzen en geniet zoodoende meer van het leven, dan wanneer hij den dood vreesde en dien rechtstreeks zocht te ontkomen.
Wel, Vader! het verheugt mij u weer te zien: waarlijk, wij hadden ons niet met dat geluk mogen vleien." "De Heer heeft mij verlost," zeide de monnik, "gelijk Hij Daniël uit den leeuwenkuil verloste." "Wij zijn er beiden heel wat op vermagerd," zeide de Olderman: daarover wel eens nader. Gij komt zeker onze Madzy eens gezelschap houden en daar doet gij wel aan.
Hij is iemand die boodschappen doet, zooveel als bode tusschen hier en Radowitsch. Een brave man? Zeer braaf. Toen gij gisteren weg waart, prees hij u zeer. Ik vertelde hem, dat uw Hadschi koranbladen eet en daardoor kogelvrij is. Hij wilde dat ook gaarne zien en verheugt zich in het welzijn van u en uw vriend. Mag ik hem halen? Zeker, breng hem maar mede! En haastig ging hij heen.
Zij is zich zelf meester, evenals alle listigen, en kent het juiste oogenblik voor den aanval. "Gevoel, trotschheid, ijdelheid heeft zij slechts in geringe mate; zij is geen wezen voor gezelligheid, maar voor de eenzaamheid; zij verheugt zich over geen zegepraal en schaamt zich ook nimmer. Als zij van schuld bewust is, vreest zij alleen de straf.
Want dit is iets, hetwelk goede menschen altijd verheugt, wanneer het door hen aandachtig wordt aangehoord, wie het ook vertelt. In den tijd van den eersten koning van Cyprus, na de verovering van het Heilige Land door Godfried van Bouillon toog een edelvrouw uit Gascogne ter bedevaart naar het Heilige Graf.
"Ik weet niet, dat mij in mijn leven zoo iets vleiends gezegd is," hernam Velasco: "het verheugt mij intusschen, dat ik u, Mijn Heeren! het bijzijn kan verschaffen van iemand, die meer dan de Heer Van Grobbendonck en ik met de geleerde wereld bekend is, namelijk van den Heer Vicaris Ambrosius, hier tegenwoordig, een doorkundig en bekwaam...."
De meest verschillende gedachten dwarrelden door zijn hersenen: "Marie Sawin verheugt zich er over, dat haar kind dood is.... Nu zou het aangenaam zijn eens te rooken ... om gered te worden behoeft men slechts te gelooven; de monniken weten er niets van hoe men dat aanvangt, maar gravin Lydia Iwanowna weet het. Waarvan heb ik nu deze zwaarte in het hoofd?
»Mijnheer Beerenkooi!" zeiden de gebroeders Melvill met plichtpleging. »Mijne heeren Melvill!" antwoordde Aristobulus met een gemaaktheid van stem, die verwondering moest aanduiden. »Gij.... heeren Melvill.... hier.... te Oban?" »Sedert gisteren avond!" zei broeder Sam. »En het verheugt ons, u in goede gezondheid aan te treffen, mijnheer Beerenkooi," zeide broeder Sib.
»Spreek precies wat gij wilt en zooals gij wilt, ik versta zelfs een woord of wat Hollandsch, dus geneer u niet. Gij weet niet hoe het mij verheugt die twee jongelieden bijeen te zien in wier geschiedenis ik geen vreemdeling ben. Master Frits Rosemeijer is reeds mijn vriend, master Pierrotain-Cham zal het, hoop ik worden."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek