Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 14 juli 2025
Hij was een echte Egyptenaar, geheel en al een kind dier priesterkaste, welker leden, zelfs in hun vaderland, met statigen tred en hoog ernstig gelaat langs de straten gingen, en zich nooit de geringste scherts veroorloofden; terwijl zij in den kring hunner kastgenooten of van hun gezin alle gemaakte deftigheid vergaten, en vrij en vroolijk, ja, dikwerf uitgelaten konden zijn.
Bob en Hans vergaten Frits en liepen, zoo vlug ze konden, naar beneden. "Och, lieve poes, lieve Julia," riep Leni schreiende. "Zie ze eens beven. Als ze maar niet dood gaat." Zacht streelde ze poes; allen stonden om haar heen. "Ze heeft gelukkig niets gebroken," zei mijnheer Van Brakel, de pootjes onderzoekend. "Zet haar op dezen stoel, Leni; ik denk, dat ze wel gauw weer de oude zal zijn.
Toen de meisjes evenwel ontheven waren van de eerste ongerustheid, verslapten ze merkbaar in hun lofwaardige pogingen en begonnen ze weer in hun oude gewoonten te vervallen. Ze vergaten hun motto wel niet, maar 't hopen en werken scheen gemakkelijker opgenomen te kunnen worden; en na de geweldige inspanning vonden ze dat "IJver" wel een vacantiedag verdiend had en gaven ze er hem meer dan een.
Hoe het ook wezen mocht, zij vergaten hun vermoeienissen door het zonderlinge van de gebeurtenis; zij stonden aan den voet van het Rotshuis, niet wetende wat er van te denken, noch te doen, elkander vragende zonder eenig antwoord te kunnen geven, oorzaken opsommende, de eene al onwaarschijnlijker dan de andere.
Terwijl zij nog terugdacht aan haar optreden bij het Adonisfeest, ging het voorhangsel reeds weder dicht. De hovelingen, die om den troon stonden, richtten zich op; de pages vergaten hunne vermoeidheid, en alle tegelijk riepen luide den Griekschen welkomstgroet uit, waarmede de Aegyptenaars gewoon waren hun beheerschers in te halen: »Leven, heil, gezondheid!"
Achter de heg zat een krekel, die ons onderhoud met zijn hoopvol lied begeleidde, en heel het dal, dat in de duisternis voortfluisterde, schiep er vermaak in ons zoo gelukkig te hooren praten. Wij zeiden elkander vaarwel, terwijl wij vergaten elkaâr te omhelzen. Toen ik weder mijn kamertje betrad, scheen het mij toe dat ik het minstens sedert een jaar had verlaten.
Zij vergaten den tijd, zij hadden reeds lang gegeten en gedronken; en vrouw en dochter, eindelijk van haar schrik bekomen en nu in stille wanhoop op haar stoelen neergezeten, spraken van naar bed te gaan, toen Vosken zich opeens herinnerde, dat hij, in zijn ontsteltenis, kar en honden vóór de deur had laten staan. Hij nam een homp brood voor zijn beesten en opende de voordeur.
Daar knakten de takken der boomen, En zeiden de stammen vaarwel, En zwierden als dansende spoken, En speelden een wonderlyk spel. Daar vlogen de pannen der daken, En namen hun deel aan het feest. De schoorsteenen bogen deemoedig, Als waren zy hoflui geweest. De molens vergaten het malen, En noodden de boomen ten dans, En walsten met hunne beminden Op hun muren en wallen en schans.
Ook vergaten de photografen niet om de portretten van alle bewoners van het eiland, niemand uitgezonderd, te maken. "Dat vult!" zeide Pencroff. Den matroos deed het genoegen zijn eigen beeld, zoo getrouw weergegeven, tegen den muur van het Rotshuis te zien hangen, en hij stond gaarne daar tegenover stil, zooals hij voor de prachtigste winkels van Broadway zou gedaan hebben.
Zy kwamen er in de nacht, en waarschijnlijk zeer onverwacht aan, maar werden er door de zeesoldaten zoo wel onthaald, »dat de meeste part het weder-komen vergaten"; de overige helden spoedden zich ijlings weder naar Utrecht, »blasende en trommelende voor de Poorte Alarm, waer op in haer Wachten groote alteratie ontstondt."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek