Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 juni 2025
O! Mamet ende Mahoen, Lieve vader, hoghe baroen, Die moet u gheven goeden dach, Ende oec mijnder moeder die ic noit en sach Meer dan nu te deser tijt! Ic ben al mijnder droefheit quijt, Die ic in mijn herte ontfinc. Doen ic vernam dat ic een vondelinc Was, doen waert ic die droefste man, Die nie ter werelt lijf ghewan, Maer het is mi ten beste al vergaen.
Ende als sij voeren, viel hij in slaep: ende daer quam een storm van windt op het meyr: ende sij wierden vol waters, ende waren in noodt. Ende sij gingen tot hem, ende weckten hem op, zeggende: Meester, Meester, wij vergaen. Ende hij opgestaen sijnde bestrafte den windt ende de watergolven, ende sij hielden op ende daer wiert stilte.
16 ditto waeren noch doende met water te haelen; de scheepen ondertussen d'een wat crengende, d'ander wat drijvende; Orange sette een nieuwe bouckspriet in, alsoo sijn oude onbequaem ende geheel vergaen was.
Een ervan is "Knagelyntje," de geschiedenis van een klein ratinnetje, dat ontevreden is met haar lot. "Het viel dan ziek en kreeg de teering: op den tyd van dry weken was het zoo mager als een graetje. De moeder deed ook niet dan tranen storten omdat zy haer Knagelyntje zag vergaen gelyk de sneeuw. Somwylen bracht zy het voorzigtiglyk uit het hol en onder de zon; maer dat hielp er niet aen."
't Oprechte JOURNAEL, // Van de ongeluckige Reyse van 't Jacht de // Sperwer, // Varende van Batavia na Tyowan en Fer-// mosa/ in 't Jaer 1653. en van daer na Japan/ daer // Schipper op was REYNIER EGBERTSZ. van Amsterdam. // Beschrijvende hoe het Jacht door storm en onweer op Quelpaerts Ey-//lant vergaen is/ op hebbende 64.
Zoo schrikkelijk werd bijwijlen de koude, "dat," schrijft de Veer, "wij malcanderen deerlyck aansaghen, vreesende soo 't alsoo voortaen noch couder soude worden, dat wij van de coude souden hebben moeten vergaen; want wat vier wij maecten, soo conden wij ons effenwel niet verwarmen."
Psalm 146:3." "Dat is goed," zei de dominee en las voor: "Met hem vergaen zijn raden al. En werden haestlick tot niet. Wel hem dien Godt t' aller tijd zal Sijn hulp aenbieden met vliet: Die tot Godt heeft zijn toevlucht In noot en in quaet gerucht." Nauwelijks had hij den laatsten regel gelezen of woedend stoof de burgemeester naar binnen: "Begint het nu al weer!" riep hij met een paar vloeken.
Pas geboren, reeds aen 't treuren Pas in 't bloeyen, reeds vergaen Arme roosje, met uw kleuren, Wie heeft u zoo vreed verdaen? In die tijd bestonden er in Vlaanderen twee gezindheden die tegen elkander opwilden, en niets spaarden om zich onderling al het mogelijke nadeel toe te brengen.
De dingen die niet dadelick, maer mettertijd door 't gebruick vergaen, als kleederen, kunnen oock niet lang in de ghemeenschap blijven: want verbezicht zijnde, kan niemand meer daer van genut hebben.
Ic wille vriendelike met u gaen, Want mi ware leet, mesquame hem iet. Die hem in tijts wel besiet, Die mach in eren staende bliven. Al dus soude men een dinxken bedriven, Om een wijf te brengen inden stric. Wie soude dit bat ghedaen hebben dan ic? Want als die wille es ghedaen, So es die minne al vergaen; Dit es menichweerf ghesciet.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek