Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 18 augustus 2024
Hemelvreugde doet het bloeien In het hart tot God gekeerd. Hemelvuurvlam doet het gloeien, Die verwarmt maar niet verteert. Kiemen, die verstorven lagen, Spruiten onverganklijk voort; Alles zal hèm vruchten dragen, Die gezaaid heeft met Gods Woord! 't Is een straal uit Hooger Sfeeren, Die des waerelds nacht verblijdt. 't Is de sterke hand des Heeren, Die ons vasthoudt in den strijd.
Maar dit verblijdt me, dat ge aan hem vasthoudt, want ik verfoei dat misdadig spreekwoord: 'Zeus hoort de eeden der minnenden niet. Waarom zou de godheid een eed, met betrekking tot het heiligste wat er in de mensch is, geringer achten dan een, die slechts de nietige vragen van het mijn en dijn betreft?
Ik heb haar lief als mij aan alle zijden eene warme lucht omringt, en die lucht al golvend zich uitstrekt in de onbegrensde verte; als dezelfde sappige grashalmen, die ik druk wanneer ik er op zit, de onafzienbare weiden met een kleed van groen bedekken; als dezelfde bladeren, die, door den wind bewogen, hunne schaduw over mijn aangezicht laten glijden, den donkergroenen omtrek van een ver afzijnd woud verraden; als dezelfde lucht, die mij doet ademen, het donkerblauwe gewelf van den oneindigen hemel vormt; als ik niet de eenige ben die jubelt en zich verblijdt in de natuur; als duizenden insecten rondom mij gonzen en zwermen, het vee in troepjes dartelt, en overal in 't rond de vogels zingen....
Zoo diep ligt de grond van het bosch, dat de reiziger, die over de heide trekt, uit de verte nauwelijks de toppen der boomen als eene duistere vlek op de zandwoestijn ontwaart. Wanneer hij, afgemat en door het gevoel der lange eenzaamheid zwaarmoedig, den boord der diepte nadert, verblijdt het gezicht van het schaduwrijk loover hem niet; integendeel, hij blijft verrast en aarzelend staan.
't Is of die schepping hier hem recht verblijdt Maar hoe, wat wondere aandrift grijpt mij aan? 't Was alles zacht en kalm wat ik ervoer: Waar is mijn rust gebleven? Ik ontroer. Wat stormt er zoo door borst en aadren heen? Een nevel ligt op alles uitgespreid: De Hemel-zelf in al zijn majesteit Deinst uit mijn oog: 'k zie hem en hem-alleen!
Gij staat des morgens op, beneden 't bereik van sterflijke oogenleden; en, rijzend, dan verblijdt gij mensch en dier en boomen; en 's avonds laat gij los de toomen van uw gespan. o Edel' zonne, o machtig wezen, o zienlijke afgezant van dezen die 't al beveelt; wat ben ik, of wat zijt gij, schoone, als, in des Heeren schild en kroone, een wapenbeeld?
Wanneer iemand iets gedaan heeft dat naar zijn voorstelling anderen verblijdt, zal hij Blijheid, vergezeld van de gedachte aan zichzelf als oorzaak daarvan gevoelen; ofwel hij zal zichzelf met Blijheid beschouwen. Wanneer hij daarentegen iets gedaan heeft dat naar zijn voorstelling anderen bedroeft, zal hij zichzelf met Droefheid beschouwen. Bewijs. St. XXVII v.d. St. H.t.b.w. Opmerking St.
Het verblijdt mij intusschen, mijne zonen, dat ik u niet behoef te overleven en dat ik onschuldig sterf. Mocht ik dit laatste ook van u kunnen getuigen!" Deze woorden verwekten eene nieuwe uitbarsting van de zijde der verdachten. Alleen Darius bleef andermaal kalm en bedaard, te midden der algemeene onstuimigheid.
En tot de tafel naderende, greep hij de hand van Damhout en zeide: "Goeden dag, Adriaan, ik wilde toch niet in Gent geweest zijn, zonder u te hebben gezien. Gij hebt geluk, ik weet het en het verblijdt mij, want gij zijt een brave vent." "Zie, het is Steven Geerts!" riep Damhout. "Wel vier jaar is het geleden, dat ik u voor de laatste maal heb gezien. Waar zijt gij gebleven?"
Maar laat ons God danken, die ons zoo wonderdadig in dit vreemde land elkander deed aantreffen, waardoor mij de vurig gewenschte gelegenheid werd geschonken om u mijne innige dankbaarheid te toonen. Ik kan het niet uitdrukken, hoe het mij verblijdt, dat ik in u mijnen weldoener mag begroeten, en in staat ben om u thans ook eenige dienst te bewijzen!" De lotgevallen van den heer van Koslou.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek