Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 juni 2025
"Tut, tut, tut, dat was het werk van den jongen. Hoe gaat het met die arme vrouw?" "Dat gaat nogal, mijnheer." Jo stak in zee en sprak heel snel, en vertelde alles van de Hummels, voor wie haar moeder de belangstelling van een paar rijke vrienden had opgewekt. "Dat is juist dezelfde manier, waarop haar vader weldeed. Ik zal uw moeder eens komen bezoeken. Zeg haar dat.
Hier terwijl Paus Pius en Paus Leo welwillend op ons nederblikten stelde zijn weleerwaarde ons formeel aan het blakende vrouwegezicht voor: »Twee dorstige vreemdelingen, zuster Barbertje! Mijne heeren, ziethier mijne zuster Barbara. Aanschouwt in haar de meesteresse van dit huis." »Maar broeder!" riep de zus, dieper rood nog garend in hare koonen. »Tut tut zóó is het!
"Wel," antwoordde mevrouw Witse; "hoe oud was de jonge hoe-hiet-ie-ook-weer zoowat, toen hij professor wierd?" "Tut, tut, tut!" antwoordde de heer Witse, terwijl zijne oogen van genoegen schitterden en zijn aangezicht zich zenuwachtig bewoog; "je moet zoo hoog niet vliegen, moedertje. Als hij maar een knap dokter wordt, dat is heel wel."
"Als wij het hebben," zei degeen, die gewoon was voor de anderen het woord te doen. "Wij hebben het!" "Vooreerst nog in lang niet!" "Tut, tut! Als ik zeg, dat wij het hebben, dan is het zoo!" "Welnu, hoe krijgen wij het dan? Hoe zullen wij het mes machtig worden?" "Ik zal het gaan halen." "Uit de slaapkajuit?" "Ja." "Gij zelf?" "Natuurlijk.
Er wordt tegenwoordig door vele jongelui eene levenswijze vereerd, die door en door verachtelijk is, een levenswijze, iederen man van karakter onwaardig." "Tut, tut! Il faut que jeunesse se passe," kwam zijne vrouw vergoelijkend tusschenbeide.
"Gij moet er mee ophouden, mijnheer Holmes," zeide hij, zijn hoofd opheffende. "Gij moet dit werkelijk, weet gij." "Na Maandag a.s." "Tut, tut. Ik weet zeker, dat een man, zoo schrander als ge zelf, zal inzien, dat er maar één kans bestaat om u uit deze zaak te redden. Het is noodzakelijk, dat gij terugtrekt.
Tut, tut! dwaasheid! zei mijnheer v. Maar toen Bella voortlas en mevrouw v. N. omhelsde, bedierf deze het boordje, dat zij opzette, en toen zij nog meer las, en daarop haar arm om het grijze hoofd van mijnheer v. N. sloeg, zeide deze weer: Tut, tut, dwaasheid, genoeg, genoeg. En hij lachte, maar met een traan in zijn oog. Op een ochtend nam mijnheer v.
Nu maar? De matrozen, ja, zelfs de kapiteins haten hem! Tut, tut, dat zal zoo erg niet wezen, als ze wel roepen, Die zeeluî zetten er altijd een stukje aan. Me dunkt, we konden het met hem wel eens beproeven!
Je weet ook wel dat hij je niet graag missen zou op school." »'t Kan zijn. Maar wie zou hier dan de minste moeten wezen? Zou =ik= soms moeten vragen om te mogen blijven? .... ik .... ik die".... Hij begon weer op te bruisen, bij de gedachte aan al de grieven van dien avondstond. »Tut, tut!" suste hem Marieken: »laat dat aan mij maar over! Voor het vragen zorg =ik=!"
"Gewed!" trad Smul met brutaal-uitgestrekte hand naar hem toe. "Tut tut tut! wedders zijn kijvers!" kwam bazin Dons misnoegd in 't midden. Kneuvels was driftig iets aan 't hakkelen dat geen van allen begreep. Vader van Dalen en zijn beide zonen stonden belangstellend te glimlachen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek