Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 mei 2025
Stil, hij is zoo bedroefd; en, ondanks zich zelve zingt ze toch weder, doch nu binnensmonds: "Tra lálala! Tra lálala! Daar komt hij de graaf van Tourloyette, Vite donc, chapeaux bas; Criez un vif hourah! Daar komt hij de graaf met zijn jeune Evá." Men zou zich kunnen laten inhalen. Ja, waarom niet!
En terwijl zij nu den brief sluit, zingt ze eerst zeer zacht, maar al spoedig luider: "Tra lálala! Tra lálala! Daar komt hij de graaf van Tourloyette, Vite donc, chapeaux bas; Vite donc, placez vous l
Een zeer oude germaansche naam voor boom is het woord thriu, tere, tra of dro, al naar de verschillende taalstammen eischen. Dit woord, dat onder anderen nog in de engelsche taal leeft als tree, en in de skandinaafsche als träd en træ, boom, was oudtijds ook eigen aan de nederlandsche taalstammen. Enkele plaatsnamen en geslachtsnamen hebben dit oude woord bewaard.
Ze vatten elkander om het middel, traden terug tot achter in de kamer en liepen naar mij toe onder het zingen van een airtje, tra la la.... Toen bukten ze allen en lachten, dat ze schaterden, om daarna haastig weg te loopen. De vader, die tusschen zijn glazen en blaadjes kalm zijn pijpje zat te rooken, lachte mee. "Waar zijn zij heen?" vroeg ik in armzalig Duitsch.
Foei, hoe kon een onnoozele speling van den wind haar zoo doen ontstellen, foei! En nu naar den lieven man! "Tra lálala! Tra lálala! Daar komt hij de graaf van Tourloyette." Eva verdween in de donkere gang. Ternauwernood is Helmond buiten gekomen, of een naderend rumoer doet hem zijn haastigen tred verkorten. Wie komen daar? Wat wil men van hem....? Neen, in de duisternis bemerkt men hem niet.
Ze vatten elkander om het middel, traden terug tot achter in de kamer en liepen naar mij toe onder het zingen van een airtje, tra la la.... Toen bukten ze allen en lachten, dat ze schaterden, om daarna haastig weg te loopen. De vader, die tusschen zijn glazen en blaadjes kalm zijn pijpje zat te rooken, lachte mee. "Waar zijn zij heen?" vroeg ik in armzalig Duitsch.
"Voorwaar," dacht ik: "per ardua ad as tra! zoo onze dichter nooit den top van den Helicon bestegen heeft, het is niet, dat hij de gewoonte mist om te klimmen." Ik vond eindelijk de deur, welke ik zocht, en klopte aan. "Binnen!" riep een stem, die mij toonde dat ik te recht was.
Ik keek naar 't bordje, "P. Bekker, Agentuur en commissiehandel" en toen naar z'n oogen. En toen zag ik dat ook hij plotseling weer die koe hoorde loeien, die tien jaar geleden geloeid had in de schemering, de koe die je hoorde en niet zag. Wij gaven elkaar de hand. "Per me si va tra la perduta gente, Koekebakker." Hij hield mijn hand nog vast en legde z'n andere hand op m'n schouder.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek