Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 juli 2025
«Nu beginnen wij onze dansen!» zei de fee. «Wanneer ik ten slotte, als de zon ondergaat, met u dans, zult gij zien, dat ik u toewenk; ge zult me u hooren toeroepen: Kom mee! Maar doe dit niet! Honderd jaren lang moet ik het iederen avond herhalen; telkens wanneer die tijd voorbij is, krijgt ge meer kracht; eindelijk denkt ge er volstrekt niet meer aan.
Op eens hoorde ik iemand toeroepen: Allahy sewersin! Daha uzak, daha uzak jüz. Orada tschukurlur. Schurada gel! Om Godswil! Zwem verder, verder! Daar zijn groeven. Kom hierheen! Men had, bij het ophoogen van den dam, den nabij liggenden grond gebruikt, waardoor natuurlijk diepten en groeven waren ontstaan, boven welke ik mij bevond.
Uit de stad verdreven mocht hij zijne betrekkingen slechts op grooten afstand toespreken. Zijne woonplaats was bij andere melaatschen in spelonken of wildernissen. Zag hij iemand naderen uit de verte reeds moest hij hem toeroepen: Onrein! Onrein! Een wezen, dat zichzelf tot afschuw was, en alleen van den dood uitkomst kon verwachten.
Eerst bij zijne aankomst te Rotterdam zag hij haar weer, toen hij uit den wagen stapte. »Verwenschte!" wilde hij haar toeroepen. Doch de kussen van vrouw en dochterken sloten hem den mond. En de stem der grauwe, thans met iets moederlijk zachts in hare trilling, lispelde hem in het oor: »Kom, scheld mij niet! Voor al de schatten ter wereld zoudt ge mij toch niet willen missen.
Deze zeven moge, zoo dikwerf gij er het oog op vestigt, u toeroepen, wat ik u wensch: het ongestoord en onverdeeld genot van eene lichamelijke gezondheid, en de lange voortduring van de liefderijke zachtmoedigheid, die u tot den deugdzaamste, en daarom tot den gezondste aller menschen maakt.
"Een valsche bruiloft," hernam een ander. "Wij zijn de echte." En te ver af om den bruiloftsstoet te kunnen toeroepen, en bovendien vreezende, door de stadssergeanten te worden terecht gewezen, zagen de twee gemaskerden naar een andere zijde.
Doch zult ge mij niet toeroepen: "Ah! n'allez pas chercher midi A quatorze heures!" zoo ik u beken, dat ik nog iets meer verlang, iets, dat niet op den huize Duin en Dal alleen ontbreekt, iets, dat in ons vaderland zeldzamer is dan rijkdom, weelde, overvloed? eene gastvrouw, die toon geeft, die het gesprek levendig houdt, die ons, door de gaven van haren geest, de gaven der fortuin vergeten doet.
Vader Cascabel kon niet nalaten de gemaskerde Indianen een uitdagenden en zelfvoldanen blik toe te werpen, als wilde hij hun toeroepen: Welnu, wat zegt ge daarvan? Doet dat eens na als ge kunt!" Blijkbaar namen de gemaskerden het ook zoo op, want nadat de tyhi een teeken gegeven had, trad een hunner naar voren en wierp zijn masker af. Dit was Fir-Fu, de toovenaar van den stam.
De lucht is bewolkt; het liefelijke landschap van Andritsena verdwijnt om plaats te maken voor kale dalen en heuvels, waar we aanhoudend moeten stijgen en dalen; daarbij steekt de wind op, zwarte wolken drijven boven ons hoofd, alles versombert, en in de stilte weerklinkt alleen de stem van de agoyaten, die elkaar wat toeroepen van het eene naar het andere eind der karavaan.
Hij herinnert zich nu weder dat hij in hare tegenwoordigheid onder alle omstandigheden kalm moet blijven. Eva mag niet vermoeden wat er omgaat in zijn binnenste; welke spooksels hem vervolgen, en wat ze hem gedurig al grijnzend toeroepen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek