Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 25 mei 2025
En?... en?" vragen enkele nieuwsgierigen, verwonderd dat de jonge man niet verder vertelt. Hawèl, hij lag-ie hij in 't woater," herhaalt deze doodgewoon. Joa moar; wa hèt-e gij gedoan as hij in 't woater lag?" dringen de toehoorders aan. Wat da 'k gedoan hè?... Niets!" is 't onverschillig antwoord. "'K ben op de schroage blijve stoan kijken.
De baljuw gaf de toehoorders teeken te zwijgen en zegde dat het door de plakkaten strengelijk verboden was, genade voor ketteren te vragen, maar dat, zoo Klaas zijne doling wilde afzweren, hij zou gehangen worden in stee van verbrand. En het volk sprak: Gehangen of verbrand, 't is toch de dood! En de vrouwen weenden en de mannen morden. Ik zweer niets af, sprak Klaas.
De doctor ontving de toejuichingen van de toehoorders met kalmte; hij was daarboven verheven, daar hij geen hoogmoed en nog minder ijdelheid bezat; hij vond het voorstel, dat hij aan den president Sir Francis Maris had gedaan, zeer natuurlijk en bemerkte zelfs niet, welk een indruk het maakte.
De toehoorders waren ten toppunt van verbazing, te meer daar zij overtuigd waren, dat in het gansche vertrek of althans in de nabijheid van de tafel geen menschelijk wezen was, dat had kunnen antwoorden. "Kunt gij mij eenige personen noemen, die zich in dit vertrek bevinden?" vroeg Don Moreno weder.
Nog één oogenblik, en het slachtoffer sprong van de tafel, volgde den pedel, die hem de deur der medische faculteitskamer ontsloot, en trad met een bescheiden tred en lichte buiging voor zijne beulen; maar de tuchtknaap dribbelde met een luchtigen pas achter hem aan en zette zich op de harde bank der toehoorders, vrij wat meer op zijn gemak dan het slachtoffer op den gladden stoel der examinandi.
Al hunne gedichten en liederen schijnen er minder op berekend, het hart en den geest van den lezer te treffen, dan wel het oor der toehoorders te verrukken, of tot de gezellige vroolijkheid mede te werken; vandaar de lichte inhoud en karakter der Italiaansche poëzie en ook hare menigvuldige kunstige en dikwijls uiterst ingewikkelde vormen, waarop zich toe te leggen, zelfs hunne grootste dichters niet beneden zich achtten.
"Breng uw verhaal ten einde, roepen de toehoorders in koor. Ik durf niet. Waarom niet? vragen de gholams; wees niet bang. Çaheb zal u een backshish geven. Ik kan u de lotgevallen van den derwîsj van Samarkand niet verder vertellen. Vertel ons dan sprookjes van den bazar."
Hoewel zijne naaste toehoorders lieden van zijne eigene kleur waren, stonden niet zelden in het rond eenigen van blanker tint, die lachende en wenkende luisterden, waarop Sam dan niet weinig trotsch was. Kortom, Sam was blijkbaar tot redenaar geroepen, en verzuimde geen gelegenheid om die roeping te volgen.
Hoor, hoe zijne laatste woorden wegsterven in de onstuimige bijvalsbetuigingen van het publiek. Ja, dat is onnavolgbaar, dat is verrukkelijk schoon, riep de luitenant uit. Intusschen was de kring van toehoorders uiteengegaan en onze luitenant bood den verhaler een geldstuk aan, dat de Arabier met trotsche waardigheid aannam.
"Hoezee voor den onverschrokken Ferguson!" riep een der uitbundigste toehoorders. Kreten van verrukking weergalmden. De naam van Ferguson kwam op ieders lippen, en wij hebben reden om te gelooven, dat hij er veel bij won dat hij door Engelschen werd vermeld. Daar toch waren talrijke, vergrijsde, vermoeide en onverschrokken reizigers, die de geheele wereld hadden doorkruist!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek