Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 31 mei 2025
SATURNINUS. Dat zij zoo, Marcus. TITUS. Wees welkom, vorst; wees welkom, keizerin; Welkom, krijgshafte Gothen; welkom, Lucius; En welkom, allen! Zij 't onthaal eenvoudig, 't Zal voedzaam zijn; ik bid u dus, tast toe. SATURNINUS. Waarom in zulk een kleeding, Andronicus? TITUS. Ik wilde zeker zijn, dat mijn onthaal U en uw keizerin zou waardig zijn.
Mijn oogmerk is, den Reus op eigen grond te trotsen, Hem af te wenden, hem te ontrusten in zijn rotsen, Geen macht is hier by een, om, tast hy-zelf ons aan, Zijn dubbel overwicht krachtdadig af te slaan. 'k Voorkom hem. Mijn getal, te zwak ons erf te dekken, Is machtig, wel geleid, zijn heuvels om te trekken, En aan te vallen, waar geen vijand wordt verwacht.
In de lage venen gaat alles gauwer, en men behoeft zich daar geen moeite te geven, het land eerst te draineeren. Men tast direct den grond aan. Als gras en leem eerst zijn verwijderd, dus als twee of drie voet van den bouwgrond zijn afgegraven, legt men de veenlaag bloot, die doortrokken is met water, een soort van vette brij.
"Nu, die zal hier goed te pas komen!" Zij deed den koffer op slot, rolde de chocolade in haar doek en sloop er mee naar boven naar haar slaapkamer. Het was er donker, toch kon zij op den tast af gemakkelijk de elf ledikantjes van hare leerlingen vinden. Voorzichtig legde zij onder ieder kussen een stukje chocolade, sloeg den doek om de schouders en keerde naar de schoolkamers terug. "Flinkie."
Daarom hadden zij de bepaling gemaakt dat zoodra zij niet verder voor zich uit konden zien dan een honderdtal schreden, de rit gestaakt moest worden. Het was beter dat zij desnoods veertien dagen besteedden over de twintig mijlen die zij afteleggen hadden, dan dat zij op den tast verder gingen terwijl zij geen zicht meer hadden.
Ik ben er later langs gegaan in den nacht; het was laat; de gesloten winkels verlichtten den weg niet langer; alles was in een diepe duisternis gehuld, waarin alleen de daaraan gewende oogen van de inboorlingen zich konden terechtvinden, en op den tast van handen en voeten kon ik eerst na een half uur den afstand afleggen, die ons scheidde van de aanlegplaats aan het kanaal.
Zij zouden ons echter nog niet bespeurd hebben; maar daar voel ik, dat er iets op mijn borst drukte: ik tast er naar, en ik merk, dat ik mijn roeper, dien ik aan boord nog gebruikt had, en dien ik tusschen mijn duffel en mijn ondergoed had ingestoken, bij geluk behouden had.
LINNÆUS tast ook mis, wanneer hy verzekert, dat alle de vledermuizen vier snydende tanden in elk kabenbeen hebben. Deeze Oppossum was niet grooter, dan een groote muis. Hy was volmaakt zwart, uitgenomen onder den buik, aan de pooten, en onder aan den staart, die de kleur had van een buffels huid.
Verbeeld u; ik ontmoette een burgerman, die mij een preek en een beurs present deed. Ik stak de beurs in mijn zak; een oogenblik later tast ik in mijn zak; er was niets meer in." "Dan de preek," zei Gavroche. "Maar waar gaat gij nu toch heen?" vroeg Montparnasse. Gavroche wees hem op de beide knaapjes, die hij in zijn hoede had genomen, en zeide: "Ik ga deze kinderen te bed brengen."
Voorwaar, er zal geen ik-zegger zijn buiten God. De mensch zegt: ik wil, maar in hem wil de Eeuwige. Wie zijn Zelf vatten wil, zijn hand tast in de oneindigheid. Inwaarts tuurend door-ijlt onze blik de grondlooze in zich kookerende verschieten, al heller en inniger, waaraan geen einde is. Ik riep omhoog als een eenzame zonder verwachting Hoezeer heeft het antwoord mij beschaamd!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek