Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 11 juni 2025
"Tot morgen August, mijn beste man! Wacht," en terwijl zij met haar fijne vingers een bloeiend takje van den meidoorn knakt en afbreekt, steekt ze het den bruidegom in het knoopsgat: "Hier August, neem nog een bloem van den meidoorn mee. Hij heeft ons zoo dikwijls te zamen gezien, ja, misschien wel beluisterd."
Nadat wij de plantage van den heer R. in voldoende mate hadden bewonderd, waarbij hij zich iemand toonde, die elke plant kende met naam en toenaam en overal een dor blad had af te plukken of een takje af te snijden, voeren we verder en kwamen in den vroegen morgen bij Tangoa aan.
Ze jubelde en liet zich meegaan met den slag van haar driftig herte. Ameye was sprakeloos geworden. Hij stapte nevens haar en luisterde met gretigheid, seffens weer neerslachtig als er een korte stilte tusschen beide viel. Ze geraakten in de groote laan. Hij kocht van een leurend meisje een rankje hulstgroen met roode peerlen, en bood Goedele het takje aan. Voor de aardigheid, zei hij.
Steek liever een takje aan, en geef dat, zeide een soldaat. Krijg een lontstok, kameraad, zeide een ander.
En zooals ik toen geloofde aan het groene takje, dat alle ellende kon verdrijven, en de menschen het hoogste heil brengen, zoo geloof ik ook nu aan het bestaan eener waarheid, die hun geopenbaard zal worden en hun alles zal geven wat zij belooft." De herinneringen aan Tolstoi's broer Dmitri zullen wij plaatsen onder het hoofdstuk over zijne jongelingsjaren.
Want voor hem, die het vindt, zal het leven zijn als een eeuwige herfstdag, blauwe lucht omhoog en blauwe nevel rondom, doch geen vallend blad zal ritselen, geen takje zal kraken en geen druppel zal tikken, de schaduwen zullen niet veranderen, en het goud op de boomtoppen zal niet verbleeken.
Het zou misschien niet onmogelijk zijn, achter hem om te sluipen en zoo het kampement te bereiken. Mars naderde den schildwacht langzaam, toen het gekraak van een droog takje, dat hij met den voet deed knappen, zijne tegenwoordigheid verraadde.
Men krijgt, als men de plant met een takje van den granaatboom schilt, water en melk, en het doel van den dienst is de wijding van het vocht of parahom, dat in zich de deugden vereenigt van water en planten en dierlijk leven en dat dus groote waarde heeft.
Is daar iemand?" riep hij, zonder van zijn stoel op te staan. Er volgde geen antwoord. "Ik denk, dat het een vogeltje is, vrouw, of een takje van een boom. Ik krijg ten minste geen antwoord." De veldwachter schreef verder, en zijne vrouw stak haar arm weer in de kous, om met stoppen voort te gaan. "Rikketik, rikketik!" "Wel, wat drommel, daar heb je het weer! Wie is daar?" Geen antwoord volgde.
Behalve dat takje was er nog een berg Fanfaronoff, waar hij ons heen zou brengen, mits wij alle voorwaarden, die hij ons stelde, vervulden. Die voorwaarden luidden: ten eerste in een hoek gaan staan en niet aan den witten beer denken. Ik herinner mij, dat ik in een hoek ging staan en mijn best deed, maar dat het mij nooit gelukte niet aan dien witten beer te denken.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek