United States or Heard Island and McDonald Islands ? Vote for the TOP Country of the Week !
Het tafreel is onbeschrijfelijk, want het wisselt onophoudelijk: de bekwaamste schilder zou in wanhoop penseel en palet wegwerpen tegenover deze fantasmagorie.
Ten deele, tot aan Barse, geeft de vallei van de Hoyoux, zij het ook op kleiner schaal en in bescheidener afmetingen, het woelig en rumoerig tafreel der moderne industrie te aanschouwen. Maar voorbij Barse hervindt ge den weldadigen vrede der stille natuur.
Vooral werd mijne aandacht getrokken door een sarkophaag, waarop het beleg der stad was afgebeeld; bijzonder trof mij hier het karakter van realiteit dat de beeldhouwer aan den achtergrond van zijn tafreel had weten te geven: de muren der stad met haar citadel, een weg, die naar de hoofdpoort leidt, enz.... Die poort zelf, in oud-tyrrheenschen stijl, met een menschenhoofd aan den sluitsteen, en twee andere aan de uiteinden van den boog, had, met den muur, waarin zij gevat was, iets zoo karakteristieks, dat men onwillekeurig den indruk kreeg, hier eene kopie naar de natuur voor zich te hebben.
Ik heb mij altijd verstout er mooie passages in aan te treffen, en het deed mij onlangs goed aan mijn eigenwijze hart, in eene studie van een der »jongeren« te lezen dat ten Kate toch maar mooier verzen had geschreven dan de tachtigers wisten. »Ja, ja,« knikte ik mijn wel doorvoeden criticus toe; »véél meer!« Ik zou lust hebben u eens de passage op te zeggen, die juist zoo mooi bij ons onderwerp past; hoe God zich openbaart in de natuur; het is in het zevende tafreel te vinden; aldus begint het: Met de middlen, met de wegen Van Zijn goedheid, van Zijn macht Komt de Algoede zijn geslacht Op den hangen dwaalweg tegen; En daar straalt een spoor van zegen Door de wanorde en den nacht;
Onwillekeurig herinnerde dit tafreel aan de voorstelling van het Laatste Oordeel, zooals men die in sommige oude almanakken vindt. De higoumenos bezorgde ons eene boot met twee monniken, fiksche roeiers, die ons al spoedig op eene bloemrijke, met rozen en myrthen begroeide plek aan wal zetten.
Reusachtige boomen overschaduwden dit tafreel van verwoesting, en de stilte des doods had het rumoer van de afrikaansche vesting vervangen. Op den rechteroever gaf het dorp Camfarandi, achter de factorie Victoria, ook niet veel meer dan ruïnen te aanschouwen; maar de inwoners hadden althans door eene overhaaste vlucht hun leven gered.
Toch, al moge het tafreel op u den indruk maken van eene maskeradeklucht, is het dezen lieden ernst. Zonder lachen volvoeren zij de manoeuvres en gehoorzamen aan de bevelen hunner officieren, marcheeren en vuren op kommando, al zijn zij op de zonderlingste manier gewapend met allerlei soort van schietgeweer.
Dit tafreel doet in dramatische kracht niet voor de Triomf van den Dood onder, en wint het door innerlijke eenheid van kompositie. In de hoogte, naast elkander, tronen, omgeven door langwerpige aureolen, Christus als rechter en de Madonna; nevens hen zitten de twaalf apostelen, boven wier hoofden engelen met de werktuigen der Passie zweven.
Met een weemoedigen blik naar den vermolmden boom gaan wij verder, mijn lezer, bij een sterkere kromming der beek de straks genoemde ruimte door waaraan ik vluchtig herinneren zal en naderen ongemerkt Wolfhezens bekoorlijkst gedeelte. Nietwaar, bij iedere nieuwe bocht van het beekje vertoont zich als 't ware een schooner tafreel.
Neen! 't was toch voorzeker een optisch bedrog; want hoor, nu het uur is verstreken, nu klinkt met verheffing van stem en nog sterkeren klank weer het woord van den vreeselijken werkman: "Voort raderen, voort!" Doch gij toefdet daar reeds lang genoeg en wilt een ander tafreel. Welnu, een net steenen huisje staat voor ons open.
Woord Van De Dag