Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 juni 2025
"Ik kwam...." zegt zij, stotterend, "ik kwam om te.... ach!.... o, u hebt het toch niet gedaan? Toe, zegt u me, dat u 't niet gedaan hebt! Ik werd zoo bang, toen u op me afkwam; maar ik zocht u juist. Ik wou u vragen er niet meer aan te denken, wat ik laatst gezegd heb, maar weer als vroeger bij ons te komen." "Hoe is mevrouw de gravin hierheen gekomen?" Zij lacht zenuwachtig.
Plotseling gaf Colline Rodolphe een harden klap op zijn schouder en zeide stotterend, alsof de lettergrepen als taai-taai tusschen zijn lippen bleven zitten: "Het is morgen Donderdag, niet?" "Neen, het is morgen Zondag." "Neen, Donderdag." "Neen, heusch niet, Zondag." "O, Zondag," zeide Colline, terwijl hij zijn hoofd heen en weer wiegde, "meestal is het morgen Don...der...dag..."
Ik?... Ik...? Niets, wat hoofdpijn, geloof ik...! sprak zij stotterend en zij blikte hem aan, voor het eerst dien middag... Zijn oog zag diep in het hare en zij was op het punt zich woest aan zijn borst te werpen, hem te omklemmen en hem nooit weêr los te laten, om hem niet te verliezen... Maar zij glimlachte en reikte hare hand aan mevrouw Eekhof, aan Ange.... Is het niet meer terug te dwingen?
De Krommen brabbelde en viel over zijn woorden, heelemaal overstelpt door het razend gekwebbel en geschreeuw van Sieska, die hem eensklaps voor "ouwe smeirlap" uitmaakte, en dat scheldwoord herhaalde: tien keer, twintig keer, dertig keer, tot het werd als een blaffen en snauwen, zóó wild en dol, dat al de anderen weldra begonnen mee te gillen en te blaffen, en ten slotte hand aan hand een woeste ronde om de kijvers dansden, die aldoor maar razend bleven doorschelden, de Krommen in verwarde klanken brabbelend en stotterend, de oude feeks aldoor haar "smeirlap! smeirlap! smeirlap!" krijschend, in zulk een furie dat het schuim haar op de lippen kwam.
Soms kroop het stotterend voort, leek 'n kreun in hijging verslikt, tot de haaglende bliksem-zwiep, neersissend in vloekende woede, 't gestamp en zwart-bulkend rumoer opnieuw uit den loggen, versteven bodem, pijnigde. Het roezend geslier der wielen en riemen, het spinnend geknor der schijf-assen in het azijnhout, kroop er in prutteling langs.
Nu werd het Door toch te erg en met een kleur als vuur draaide ze den winkel in. "Juffrouw," begon ze stotterend, "is..." maar Door kon bijna niet verder spreken, toen ze het lachende gezicht van de juffrouw zag. "Is de," hakkelde ze. Maar op eens schaterde de juffrouw het uit: "Hebt u zoo door de stad geloopen?" "Ja," knikte Door verlegen. "Ja."
Ze neep haren mond krampachtig toe en liet hem nadien vierkantig openvallen, al stootend en stotterend om een klaar woord uit haar kele te krijgen. Trouwen ... trouwen.... Ze wrong de ratelende geluiden thoope, en daar siste een snijdenden klank tusschen hare tanden. Ze wilde alles uitzeggen te gelijk wat zoo herre-kaderre in hare hersens klabetterde en ze vond geen zin.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek