Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 17 juli 2025
De Keizerin en de jonge prinsen en prinsessen van den bloede, vergezeld door verscheiden dames, zaten op eenigen afstand in hun draagstoelen, maar zoodra dat geval met het paard van den Keizer gebeurde, stapten zij uit en kwamen naar hem toe. Deze Keizer is van een voorkomen als ik nu zal gaan beschrijven.
De breede en diepe Ladon was niet doorwaadbaar; de paarden moesten trachten al zwemmende den overkant te bereiken; wij zelven stapten in eene soort van oude ontwrichte schuit, ongeveer zoo waterdicht als eene zeef.
Er waren ongeveer zevenduizend, waaronder vijftienhonderd gewapende mannen. Wij stapten af voor de tent van den beg, die goed gesloten was, van buiten met gekleurde lappen stof versierd, en van binnen behangen met nieuwe tapijten.
Dan zou er dus geen middel tegen zijn? Jawel. Oretes heeft het gevonden. Welk dan? De dood. Gij zijt een goed hoorder, zoon van Arrius. Onder meer dergelijke gesprekken en verhalen vlogen de uren voorbij. Toen zij eindelijk aan wal stapten zeide zij: Morgen gaan wij naar de stad. Maar gij komt bij de wedrennen? Zeker. Ik zal u mijne kleur zenden. Daarmee scheidden zij.
»De Heer van Sonoy heeft gebrek aan paarden," zei 't Oude Hoen 's morgens, toen zij aan boord stapten. »De Spanjaarden, die Haarlem belegeren, hebben zooals je weet, een inval in Kennemerland gedaan, waar 't al heel Spaansch is toegegaan met moorden, rooven en branden. Als Sonoy flinke paarden tot zijn beschikking had gehad, zou het nooit zoo ver gekomen zijn.
Ze hadden zich intusschen ontkleed, en stapten in bed. Na een oogenblik vroeg Felix: "Waarin ligt nu de beteekenis van Paul's laatste woorden? Je hebt me vreeselijk nieuwsgierig gemaakt." Maar Rob antwoordde niet. Hij was, door vermoeienis overmand, in een vasten slaap gevallen. "Verwonderlijk," dacht Felix, terwijl hij ook langzamerhand zijn bewustzijn voelde wegvloeien.
Behaagt 't den Heere nog jaren tot mijn levensdagen toe te voegen, 't behage Hem dan ook, dit leven mij te schenken, opdat ik reeds op aarde den hemel mag beginnen, en volkomen mag zijn voor de taak, die mij wacht. Over mijn tweeden wensch hoop ik U een volgende maal te schrijven. 't Bovenstaande schreef ik 's morgens vóór mijn vertrek uit Heidelberg. 2.19 stapten we te Heidelberg in den trein.
Met bewogen hart en met een oog, niet enkel vochtig door den wind en den regen, stapten wij uit de auto, om door onze begroeters ontvangen te worden.
Hier, op den nu zoo rustigen bodem, stapten zij aan wal bij 't bulderen der verouderde kanonnen, en bij 't verlaten van hun schepen zagen zij de volken vluchten. Koningen bogen zich voor deze toovenaars, die onverschrokkenen, gekomen uit het Westen, uit die verre streken, waar de zon des avonds schuilgaat.
Daarom bakte de stiefmoeder een koek en gaf dien den volgenden morgen, toen zij met haar vader het huis verliet, aan het meisje mee. De man en zijn dochter stapten voort, totdat zij midden in het bosch waren, en toen sloop de vader weg en keerde naar huis terug. Den geheelen dag dwaalde het meisje in het bosch rond om een pad te zoeken, maar zij kon er geen vinden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek