Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 25 juli 2025
Craig en Fry vernamen dus door Soun alles wat zij verlangden te weten, hetgeen ongeveer op het volgende neerkwam: Had Kin-Fo in den laatsten tijd iets in zijne gewone levenswijze veranderd?
Wat Soun betreft, hij wist niet dat de jonk in gevaar verkeerde, of, juister gezegd, men had, naar zijn meening, in gevaar verkeerd van het oogenblik af dat men zich op het verraderlijk element had gewaagd, zelfs bij het schoonste weder. De jonk was drie uur lang in dreigend gevaar. Eene verkeerde beweging van het roer zou haar ondergang geweest zijn, want de golven zouden haar hebben overdekt.
In deze stad van vierhonderd duizend zielen, zal ik gemakkelijk onbekend kunnen blijven, als Soun althans gelieft te onthouden dat hij in dienst is bij Ki-Nan, een eerzaam koopman uit de provincie Chen-Si." Neen, dat zou Soun niet meer vergeten! Zijn onhandigheid had hem de laatste acht dagen een paarden-baantje bezorgd en hij hoopte dat mijnheer Kin-Fo... »Ki".., begon Craig.
Het is de gewaande Ki-Nan, vergezeld door Fry-Craig, altijd vol ijver, en gevolgd door Soun die hoe langer hoe vermoeider wordt. Het is Kin-Fo die altijd nog verkeert in die zonderlinge gemoedsstemming, welke hem er toe dreef te vluchten, en te gelijk den spoorloos verdwenen Wang te zoeken.
Altijd van nabij gevolgd door zijne beide onvermoeibare satellieten en in de verte door den ongelukkigen Soun, die aan zulke tochten niet gewend was, verliet hij de Oostpoort en waagde zich op de verlaten vlakte. Daar vertoonde zich een onafzienbare laan, aan elke zijde door monsterachtige dieren van graniet bezet. Kin-Fo volgde die laan met versnelden stap.
Soun bracht de beide agenten aan het verstand dat hij niet van praten hield, en zette zich zwijgend omstreeks het midden van de boot neder, niet zonder op den reeds vrij breeden stroom een droefgeestigen blik te hebben geworpen, dien blik, eigen aan personen die voorbeschikt zijn de min of meer belachelijke kwaal der zeeziekte te ondergaan.
»Morgen", zei Craig, »zullen wij ontbijten bij het aanbreken van den dag en eenige kopjes thee...." »Koud!" riep Soun uit, een leelijk gezicht trekkende. »Warm!" antwoordde Craig. »Kan je dan vuur maken?" »Ik zal vuur maken." »Waarom zouden wij tot morgen wachten?" vroeg Soun. »Zou u dan soms willen dat ons vuur aan kapitein Yin en zijn medeplichtigen onze tegenwoordigheid verried?" »Neen! neen!"
De twee onafscheidelijke neven deden dit dan ook en Soun bleef voortgaan met hen op de hoogte te brengen van al wat zijn meester deed of liet; dit viel te meer in den smaak van den bediende, omdat de omgang met twee zulke beminnelijke lieden hem zeer veel voordeel opleverde.
En hoe zou men hem dan ontwijken, hoe hem voorkomen? Craig en Fry zagen in iederen passagier van de Peï-tang een moordenaar. Zij aten niet meer, zij sliepen niet meer, zij leefden niet meer! Waren Kin-Fo, Craig en Fry ernstig ongerust, Soun was vooral niet minder angstig. De gedachte dat hij op zee moest gaan, bezorgde hem kippenvel.
Twee uur later hadden Kin-Fo, Craig en Fry, in verdrietige stemming, maar goed opgedroogd, verfrischt en opgeknapt, Soun wakker gemaakt uit het diepst van zijn slaap, en waren den weg naar Peking ingeslagen. Waarin de lezer op zijn gemak vier steden voor een kan doorwandelen. Pé-Tché-Li, de noordelijkste van China's achttien provinciën, is in negen departementen verdeeld.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek