Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 25 juli 2025
En het was goed dat Fry antwoordde, want als Soun het had moeten doen, zou het wel eens kunnen geweest zijn met de minder eerbiedige vraag hoe zijn heer dacht dat hij hem zijn thee had kunnen brengen, terwijl beiden midden in den oceaan dreven. Voor de beide agenten evenwel was de oplossing van deze quaestie slechts een kleinigheid.
En had Soun nu iets gedaan dat niet in den haak was, dan voorkwam hij zijn meester en vroeg, evenals de meeste Chineesche bedienden, uit eigen beweging om gestraft te worden, 't geen hem dan ook niet bespaard werd, want als hagel vielen de rottingslagen dan op zijne schouders, waarover Soun zich evenwel niet veel bekreunde.
In de tweede nachtwake, zooals hij, voor zoover Soun wist, zijn leven lang gedaan had. Was hij treurig gestemd, bezorgd over iets, levensmoede? 't Was zeker niet wat men een vroolijk of opgewekt mensch noemt. Integendeel! Maar in den laatsten tijd begon hij meer schik in zijn leven te krijgen.
Daarenboven wist Wang niets van het voornemen van zijnen leerling af. Soun evenmin en deze had alleen opgemerkt dat zijn meester sedert zijne terugkomst zijne dagelijksche dwaasheden beter kon verdragen dan vroeger.
De hofmeester verwelkomde den heer des huizes. Deze maakte nauwlijks eene beweging met de hand en schreed snel voorbij. »Soun?" zei hij alleen. »Soun!" antwoordde Wang glimlachend. »Als Soun er was, zou 't Soun niet meer zijn!" »Waar is Soun?" zei Kin-Fo nogmaals. De hofmeester moest bekennen, dat hij, noch iemand wist waar Soun was.
Craig, Fry en Soun volgden hem en zoo reden zij ruim twee uur zwijgend achter elkander door, zonder dat hun iets belangrijks overkwam. Het zal omstreeks middernacht geweest zijn, toen de gids stilhield en hun in het noorden eene lange donkere lijn toonde, die slechts onduidelijk tegen den weinig minder donkeren hemel afstak.
Men bespeurt uit een en ander dat de leerling van den philosoof Wang, zoowel wat het materieele leven betreft, als wat aangaat zucht naar kennis en wetenschap, alles bezat wat noodig was om gelukkig te wezen! En toch was hij het niet! Hij had Soun om zijne dagelijksche apathie te verdrijven, en zelfs Soun was niet voldoende om hem gelukkig te maken!
De jonk dreef onbeweeglijk bij de onafgebroken windstilte op de spiegelgladde oppervlakte der zee. Craig en Fry maakten een der poorten van de kajuit achter in den spiegel van de jonk open. Zonder plichtplegingen nam men Soun op en stak hem door het luik naar buiten, waar men hem in de zee hoorde plassen. Kin-Fo volgde hem onmiddellijk.
Craig en Fry zagen elkander aan. Een schier onmerkbare glimlach speelde om hunne lippen. Zij hadden blijkbaar weder op hetzelfde oogenblik hetzelfde denkbeeld gehad. »Soun!" sprak Kin-Fo. »Wat blieft mijnheer!" »Mijn thee!" »Ik zal u helpen, mijnheer!" antwoordde Fry.
Kin-Fo kon zich twintig maal op een dag boos maken op Soun en zoo hij hem slechts tien maal strafte, dan was het eene overwinning behaald op zijne gewone lichtgeraaktheid. Men ziet, die Soun was een hygieenische bediende.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek