Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 18 juli 2025
JULIA. Niet naar uw zin? LUCETTA. Neen, jonkvrouw, veel te schril. JULIA. Vrijpostig nest! LUCETTA. O, nu zijt gij te laag; Gij dempt de hooge stem door dof gebrom; En bij uw zang ontbreekt nog de tenoor. JULIA. Die gaat door uw gebas geheel verloren. LUCETTA. Ja, 'k zong voor Proteus de partij wat laag. Neen, 'k laat door al die praatjes mij niet kwellen. O foei, een stapel liefdes-eeden! Daar!
Juffrouw Bumble, wier geduld geen uitstel gedoogde, greep een tijl met zeepsop, duwde hem naar de deur en beval hem, onmiddellijk heen te gaan, wilde hij den inhoud niet op zijn waardige persoon uitgestort zien. Wat kon Mr. Bumble doen? Hij keek verslagen rond en sloop heen; toen hij bij de deur was, ging het gegichel van de twee oude vrouwtjes over in een schril gelach vol onuitsprekelijke pret.
Wij treden dus maar weer naar buiten waar wij de Hooigracht ten einde, links, den nieuwen Rijn op-, het kerkgebouw eener vrije gemeente voorbijgaan, en Middelste en Uiterste gracht onbezocht latende op de Heerengrachtsbrug gekomen een blik slaan op het rechts gelegen Utrechtsche veer, waar de stoomboot naar Woerden juist haar schril gefluit doet hooren en de Utrechtsche trekschuit spreekt van een rustiger geslacht, dat dit middel van vervoer voor zijne behoeften voldoende vond.
Maar den volgenden morgen, daar lag het vóór hen, lang en rank, met een snoer van, aan de toppen besneeuwde, bergen: een gedicht van bergen, een zang van bergen, rein, edel, mooi, streng, verheven, zonder eenig schril effect. De lucht er boven was stil grijs, als een kalme weemoed, en de rust van geheel die atmosfeer klonk als een emotieloos andante.
Hij had zijne bloem uit het knoopsgat genomen en rook eraan, of deed alsof. Wat beteekent dat? riep Hallward eindelijk. Zijn eigen stem klonk hem schril en vreemd in de ooren. Jaren geleden, toen ik nog een jongen was, begon Dorian Gray, de bloem in zijn hand verkreukelend, leerde je mij kennen, vleide je mij en leerde je mij trotsch te zijn op mijn mooi gezicht.
Daarop volgden de heerlijke Paaschdagen met hun blijde klanken. Hoe rijk is de beteekenis van 't Paaschfeest voor den lijder, die in Christus een erfdeel heeft gekregen onder de geheiligden in 't licht. Rondom hem zingt alles van ontwakend natuurleven; zijn lijden is daarmede in schril contrast.
De schilder bleef het wezen nazien, dat slingerend voortschoof onder het uitstooten van een kort, schril gekreun. Toen draaide het rond om zich zelve, en begon al kreunend met hoofd en bovenlijf heen en weêr te wippen. Om het skelet van den kop was de huid heengespannen met de kleuren en rimpels van oud geworden schrompelig leder.
De luide zinnen van haarbeider twist weêrklonken door het geheele huis, scherp en schril te midden van de weeklagende stormvlagen, die gierend om het huis joegen en aan de vensters schudden. Henk verscheen en hij wilde met een strenge stem haarbeiden bevelen zich te matigen, maar het was hem onmogelijk zich te doen verstaan.
En met een verongelijkt en schril gezicht zei ze iets, dat als een dreigement was en een toestemming tegelijk. Achter in de kleine, witgekalkte consistoriekamer, met zijn twee hooge boogramen half-weg tusschen de bijgetrokken groen-saaien gordijnen in dien rustigen schemer van groen en wit, zat Sprotje naast de laatstgekomene meisjes en keek rond.
De veete tusschen werelddeelen Trad niet zoo schril als straks aan 't licht; De sterkte was opnieuw gezwicht, Dewijl 't verstand weêr dorst bevelen; Vast minder hach'lijk stond de kans Des weereloozen blanken mans!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek