Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 15 juni 2025
"Onze vleugels zijn te moe, onze vleugels zijn te moe!" schreeuwden de jongen. "Dat wordt beter, als je maar volhoudt!" antwoordde de leidstergans, en vloog heelemaal niet zachter, maar ging door als te voren. En 't was wezenlijk, alsof ze gelijk had, want toen de gansjes een paar uur gevlogen hadden, klaagden ze niet meer over vermoeidheid.
Alle toeschouwers, met uitzondering van de Romeinen, hoopten op Ben-Hur en schreeuwden hem toe: Vooruit, Jood, geef den Arabieren den vrijen teugel! Haal den binnenkant! Nu of nooit! Den binnenkant! Den binnenkant! Zoo riepen zij hem van alle kanten toe en hingen over de balustrades en staken smeekend de armen uit. Verstond hij hen niet, of kon hij niet sneller rijden?
Wij schreeuwden met bijna bovenmenschelijke kracht, en luisterden daarna, of we Pieters antwoord hoorden. Ja, daar vernamen wij het reeds vrij duidelijk. Ongetwijfeld waren wij elkander tegemoet geloopen. Dat gaf moed! »Voorwaarts, jongens, we bewegen ons in de goede richting!» riep Bob ons opgetogen toe. »'t Is toch wel aardig, hê, zoo'n nachtelijk tochtje door een bosch. 't Is zoo geheimzinnig!»
Het was een lijk, drijvend met het hoofd en de ledematen onder water. Toen ik dat had losgelaten, zocht ik weer iets anders en slaagde er eindelijk in een stuk hout te grijpen. Ik zag een boot die uitging, het was een Engelsche boot en ik stak mijn stuk hout op om hun aandacht te trekken. Ze zagen mij en schreeuwden mij iets toe, doch zij konden niet bij mij komen.
«Maar hij, die met zingen begonnen is, die ondeugende, leelijke jongen,» schreeuwden de jonge ooievaars, «wat moeten we met hem beginnen?»
Velen waren in rouw, en velen weenden en schreeuwden luid in hun smart. Toen de Prins navraag deed naar de reden dier droefheid, hoorde hij, dat een groote slang dagelijks van de bergen afdaalde en de dorpen binnenkwam, om zich te voeden met een aantal ongelukkige inwoners.
Eén der boodschappers bleek teruggekeerd en had nadere berichten meegebracht. »Toen ik in de nabijheid van het overvallen huis kwam, hoorde ik al spoedig het geraas van de feestvierende Sibaoe's. Ze schreeuwden en sloegen op de trommen, dat het ver door het bosch weerklonk. Zooveel mogelijk mij verborgen houdend, sloop ik behoedzaam dichterbij.
En die kleine zwakke stumpertjes vielen de zwanen aan. Zij schreeuwden hun in de ooren, zij verborgen hun het uitzicht met hun uitgespreide vleugels, ze maakten ze duizelig met hun gefladder, ze brachten hen in de war door te roepen: "Schaam je, zwanen! Schaam je toch!"
Heel den Woensdag hadden zij honger, alsook den nacht en heel den Donderdag, tot 's avonds, als men hun vleesch te eten en water te drinken gaf, beide bereid met zout en met salpeter. Dat was het begin der torture. En 's morgens brachten de serjanten de beide gevangenen, die schreeuwden van dorst, naar de folterkamer.
Wij volgden het strand, en na nog een paar plantages te hebben bezichtigd van zweedsche families, die er reeds vijf-en-twintig jaren woonden, kwamen we bij een open ruimte, waar vijf- of zeshonderd inboorlingen schreeuwden en gesticuleerden en zich aan allerlei lichaamsverdraaiingen te buiten gingen. Dat waren de bewoners van het dorp Mélé, die door hun dansen den aardknollenoogst vierden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek