Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 15 juli 2025
"Ik ben lang ziek geweest," gaf ze daarom brutaalweg ten antwoord, "en toen ik beter was, heb ik dezen mooien ketting gekregen." Er ging één kreet uit alle monden tegelijk op. De diamanten van de agrave, die zooeven nog zoo prachtig fonkelden en schitterden, waren eensklaps glansloos geworden, en veranderden nu in stukjes waardeloos glas. "Jazeker, ik ben ziek geweest.
Toen zij zich in den spiegel had bewonderd, gevoelde zij welk een waarde dit fluweelen lint had; aan al het andere was nog twijfel mogelijk, maar dit lint was betooverend. Kitty voelde in haar onbedekte schouders en armen marmerkoude, een gevoel, dat haar bijzonder aangenaam was. Hare oogen schitterden en haar roode lippen lachten in het bewustzijn harer eigen bekoorlijkheid.
"Zeer treurig!" herhaalde zij; maar hare oogen schitterden zoo, en om haar mond speelde een gelukkig lachje; dat was geheel in tegenspraak met hare woorden. Vroeger zou zij in luide weeklachten zijn uitgebarsten, maar vandaag zij lette ternauwernood op hetgeen haar werd medegedeeld. "Een oogenblik slechts ik zal boven mijn goed afdoen; ik kom dadelijk terug," en weg was zij.
Toen zij het daarna zond naar fra Felice, glinsterden de gepoetste sieraden, het droeg een nieuw, helder kleedje, het was opnieuw geschilderd en in zijn kroon schitterden veelkleurige steenen. Hij was zoo schoon, de verworpeling, dat fra Felice hem op het leege hoogaltaar van zijn kerk plaatste. Het was zeer vroeg in den morgen. De zon was nog niet opgegaan en de zee was nauwelijks zichtbaar.
"Komt u dezen winter ook naar Londen, Juffrouw Dashwood?" vroeg zij, met haar gewone kalme zelfverzekerdheid. "Neen, in geen geval." "Dat spijt mij," gaf Lucy ten antwoord, terwijl haar oogen schitterden van blijdschap over die mededeeling, "'t zou zoo aardig geweest zijn, u daar te ontmoeten! Maar ik denk, dat u toch wel zult gaan, per slot van rekening.
Millioenen regendruppels schitterden in ontelbare spinnewebben tusschen het lage hout; tegen de bergen lag een blauw waas, waarin de dennen kleurloos stonden, als op het punt van te vervluchtigen.
Hij was blijkbaar de hoofdman, want schuw traden de anderen terug, zoodra zij hem gewaar werden. Het was iemand van een gedrongen, krachtige gestalte, met zwart krullende lokken en een zwaren baard die hem tot op de borst neerhing. In zijn fraai gevormd, mannelijk gelaat schitterden een paar zwarte oogen, waarvan de blik iemand tot in de ziel drong.
De grond of neen ik moest liever zeggen: de vloer van de balzaal was bestrooid met goudbruine, gladde dennenaalden en daar schenen weer zandkorreltjes doorheen, die schitterden als kleine diamantjes. Tusschen de boomen lag een dik tapijt van heerlijk zacht mos, en op dat kleed lagen overal verspreid fluweelige mossen kussens, waar je op kon uitrusten, als je moe was van 't dansen.
Zwaar-dreigend trok het verre onweer steeds dieper naar het zuiden af, en in de schoongeveegde, hoog-donkerblauwe lucht schitterden nu de stille, gouden sterren. Zij spraken geen woord meer; zij konden niet meer spreken. Hun ziel was te vol, te gelukkig.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek