Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 15 juni 2025
Een geur van sandelhout vervulde het koninklijk vertrek, dat met groote weelde was ingericht. Vergulde en gebeeldhouwde zetels, muziekinstrumenten, kostbaar vaatwerk, gouden kandelaars schitterden van licht, in Griekschen stijl beschilderde muren en te midden van dat alles zat de Koning op zijn troon, gereed om hen te ontvangen. De drie mannen traden naderbij en bogen eerbiedig.
Een glans van genoegen en vreugde keerde weêr op des jongelings gelaat, en als twee illuminatieglazen schitterden zijne oogen, toen hij haar toevoegde: "Je bent toch een engel!" De Franschman ging voort met al het eten verfoeijelijk slecht te vinden en tevens van alles verbazende portiën te nuttigen, als wilde hij, zooveel in zijn vermogen was, die slechte spijzen van de aarde verdelgen.
Het meest trof mij de aanblik der rivieren, die door spiegeling van de opgaande zon, als zilveren draden schitterden tot waar zij zich in de onmetelijke verte verloren. Des middags daalden wij af in de vallei, en bereikten eene hut, waar een officier en drie soldaten op post stonden voor het nazien van de paspoorten.
De wortels van den boom kunnen de planten die erop steunen wel verzwakken, maar niet het leven benemen aan andere wezens, die als de vogels, omhoog stijgen naar den hemel." De filosoof sprak met vuur. Zijn oogen schitterden. "En toch is de nieuwe kiem klein.
Na een marsch van twee uren stonden we aan den rand van een plateau, waarvan dichtbij elkander twee beken naar beneden vloeiden in trotsche watervallen. De zilveren banden schitterden tusschen het groen en verzonken in de donkere diepte aan onze voeten, om dan als een scherpe scheur in het bosch naar de kust verder te gaan.
Want de vogel, de vlinder vervierkantte zich, glinsterde scheller als met vierkante velden doffer en heller juweel en op die velden, harentare, stonden de stukken des Schaakspels, schitterden de gouden, waarmede Koning Artur gespeeld had, minder fel de zilveren des onzichtbaren tegenspelers....
Haar oogen schitterden, haar gelaatstrekken waren vermagerd, heur haar loshangend en verward. De maneschijn gaf haar een vreemd aanzien. "Sisa!" riep Don Filipo verbaasd, en zich tot Capitán Basilio wendend, vroeg hij, terwijl de krankzinnige vrouw zich verwijderde: "Was ze niet bij een dokter in huis? Is ze al genezen?" Capitán Basilio lachte bitter.
"Is het mooi?" vroeg Jantje. "Erg mooi," was het antwoord. "Erg prachtig mooi?" hield Jantje vol, wiens oogen schitterden van nieuwsgierigheid. "Ja," lachte zijn Vader, "erg prachtig mooi. Zóó mooi, zóó mooi, dat er niets mooiers op de wereld te bedenken is." "Waar lijkt het op?" vroeg Jan polsend. "Op onzen hit," zei zijn vader.
Ik ben wel oud, maar sterk genoeg, en het is niet ver meer. Zoo; ziet gij wel, nu gaat het al veel beter. De weg was moeilijk, maar toen zij eenmaal boven waren en staan bleven om adem te scheppen hadden zij een heerlijk gezicht op den Tempel met zijne terrassen, en op Sion met zijne vele witte torens, die in het zonlicht schitterden. O hoe mooi! riep de weduwe.
In het blonde haar was een krans van witte winden en aan de schouders gazen haftvleugels, die als een zeepbel in duizend kleuren schitterden. Een huivering van geluk doortintelde Johannes. Dát was een wonder! 'Wilt ge mijn vriend zijn? fluisterde hij. Dat was wel een zonderlinge wijze om een vreemde aan te spreken, maar het ging hier niet gewoon toe.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek