Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 30 april 2025
Een diep litteeken, boven de wenkbrauw, vergrootte nog de strengheid van zijn gelaat, en verleende een dreigende uitdrukking aan een zijner oogen, hetwelk bij dezelfde gelegenheid licht gekwetst werd, en waarmede hij nu, schoon goed, toch een weinig scheel zag.
"Toont ons maar eene beeltenis van uwe aangebedene, en al is die ook maar zoo groot als een gerstekorrel, we zullen tevreden zijn en uwe heerlijkheid alle eer bewijzen, zelfs als uit dat konterfeitsel blijkt, dat de edele Dulcinea erg scheel ziet en voor en achter een bochel heeft." "Ellendige, laaghartige schavuit!" riep Don Quichot, ten uiterste verontwaardigd.
Zou ze zulk een storrem afslaan: Neen ze: ziet gh' haar voor zoo straf aan Jaa ze: zy gelooft te laauw Neen ze: Vastaart is te gaauw. Jaa ze: z' heeft geen zin in zoenen Neen ze: Minnezon doet groenen. Jaa ze: z' hangt haar moeder aan. Neen ze: dat kan overgaan. Jaa ze: z' is te jong van jaaren. Jaa z': hy heeft der daegen veel. Neen ze: 't is het passe scheel.
Wat danst zoo'n scheepje luchtig over de golven." "Dat vind ik ook, je zoudt je zoo heerlijk in slaap kunnen laten wiegelen; maar wat dunk je, zou 't ook zaak zijn wacht te houden?" "Om de waarheid te zeggen, daar heb ik ook al over gedacht. De oogen van den schipper bevallen me niet best hij kijkt scheel."
Twee centen in 't geheel, O wat kijkt die bakker scheel! De bakker van den hoek, Die heeft vannacht geblazen, De zemelen uit zijn broek, Hij hangt ze voor de glazen, Gelijk een peperkoek. Apotheker: Mijnheer den apotheker, Ik ben het niet zeker, Maar geef me voor twee cents en half Platluizenzalf. 't Is niet voor mij, 't Is voor mijn kameraad, Die aan de deur staat.
Toen David naar huis ging, stak hij de tong tegen mij uit en fluisterde: "Weet je, ze is scheel en mottig!" En ik, die duizendmaal schrijven moest, dat die leelijkerd mijn kameraad was!! Toen ik thuis kwam zei mijn vader, dat meester mij stellig niet onrechtvaardig zou gestraft hebben, en moeder, dat het van David zeker een grapje geweest was.
Verleden week, terwijl ik niet slapen kon, dacht ik eensklaps aan Soarelke Meule... Ik zag hem vóór mij, zooals ik hem in leven gekend heb: kort, zwaar, scheefgeschouderd, met ingedrongen hals en kromme beenen; met hoekige, vooruitstekende kinnebak en brutale, groote oogen, waarvan het eene rond en strak je aankeek, terwijl het ander, scheel en bloeddoorstriemd, sterk naar buiten afdwaalde...
De bewaarschool van Juffrouw Mina verliet ik, om voor mij onbekende en ook totaal onverschillige redenen, en ik ging nu naar de school van Juffrouw S., een huis of tien van ons af op dezelfde gracht. Er was een oude moeder en twee dochters, Juffrouw Fietje, de oudste, en Juffrouw Doortje, die een rond, kleurig gezicht had en wat scheel zag.
Voor het overige had hij nu en dan een aardigen inval, maar hij studeerde veel op calembourgs, en vooral op namen. Dionysius de Morder had, behalve dat hij een weinig scheel zag, niets opmerkelijks. Hij was wel goed, maar had veel onaangenaams. Hij was wantrouwend en ontevreden.
Er bestond tucht noch toezicht meer: Bruuntje werd niet nagegaan; Pierken stond soms uren lang te dralen en te gapen, zijn akelig scheel oog gelijk een eigenaardig schuchter beestje onder 't hoekje van zijn neus half weggekropen; de dikke, slonsige meid kreeg bijna iets opruierigs in het geweld waarmede zij haar vaten en haar emmers door elkander rinkelde; en Standje, heelemaal los van alle plichtsbesef, leefde en fuifde maar met Leontientje door, in een voortdurende roes van opgewondenheid.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek