Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 juli 2025
Al weer een schot; drommels, een der uitgezette booten van den Spanjaard is getroffen." "Ja, kijk ze eens in verwarring raken; als er nu maar een aasje wind komt is hij ons. Daar komt een briesje uit zee op. Zeilen bijgezet, meneer Sawbridge." Er werd vierkant gebrast en spoedig had de Harpij stuur.
Daar meneer Sawbridge, de eerste luitenant, dienzelfden avond toch naar den wal moest, misschien wel de laatste maal vóór het uitzeilen van het schip, liep hij bij verschillende logementen aan, om te hooren of er ook een zekere meneer Rustig zijn intrek genomen had. "O ja," antwoordde de bediende uit de Fontein, "meneer Rustig is hier al drie weken gelogeerd."
"Na al wat er gebeurd is behoef ik u wel niet te zeggen, Sawbridge, dat het jongmensch, met wien ge in aanraking zijt geweest, de zoon is en meneer Rustig van Boschlust de vader."
Hier zette Jack een bedenkelijk gezicht, en gaf geen antwoord. "Ik ben er zeker van," vervolgde kapitein Wilson, "dat gij in meneer Sawbridge een uwer beste vrienden zult vinden." "Misschien wel," antwoordde Jack, "maar onze eerste kennismaking, beloofde niet veel." "Dat is wel jammer. Maar wat ik u zeggen wilde, we zullen morgen uitzeilen.
De windstilte duurde voort en reeds begonnen de roeiers vermoeid te worden, toen zij opeens bij een landtong het konvooi onder een lichten bries met gebraste zeilen zagen naderen. Onmiddellijk beval meneer Sawbridge het roeien te staken en zich onder afwachting voor den aanval gereed te maken.
"Inderdaad, meneer Sawbridge, nu blijkt eerst, hoe zwak mijn verdediging van u was, doe dus uw voordeel met het lesje." Sawbridge vond dat ook maar toch waren beiden 't er over eens, dat Jack's rechten van den mensch groot gevaar begonnen te loopen.
"Welaan, gouverneur, als dat uw wensch is," antwoordde kapitein Wilson, en schreef een paar woorden om meneer Sawbridge te verzoeken, meneer Rustig tegen tien uur in den morgen ten huize van den gouverneur bij hem te zenden. Jack verscheen in uniform. Over hetgeen hem zou gezegd worden bekreunde hij zich niet veel, want hij was toch besloten den dienst te verlaten.
Als nu in zulk een benarden toestand een verre bloedverwant, dien ge ternauwernood kent, zoo edelmoedig is u duizend gulden te leenen, zonder daarvan rente te vorderen en het geheel aan u overlaat wanneer ge de som wenscht terug te betalen, dan vraag ik u, Sawbridge, wat zoudt gij voor zoo iemand gevoelen?" "Ik zou mijn leven voor hem wagen," antwoordde Sawbridge getroffen.
Na een omstandig verhaal van wat er had plaats gehad, eindigde hij zijn rapport met in drift te eischen, dat Jack onmiddellijk ontslagen of anders voorbeeldig gestraft zou worden. "Nu, nu, meneer Sawbridge," antwoordde kapitein Wilson, "komaan, neem plaats, en laten we er eens over redeneeren, zooals meneer Rustig zegt; ik wed, dat ik u tot betere gedachten breng.
"Heel goed, geloof ik, maar ik heb hem in langen tijd niet gezien." "Hoe wist u dan, dat ik den dienst verlaten had, kapitein Sawbridge?" "Wel, van Gascoigne, die hier aan boord is." "Gascoigne!" riep onze held uit; "maar laat ik hem toch dadelijk de hand gaan drukken! Wees intusschen zoo goed, kapitein Sawbridge, uw dokter aan boord van de Rebiera te zenden, want ik heb een paar gewonden."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek