Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 juli 2025
Er zijn in dezen tuin van rechte lanen en jonge boomen een oneindige verscheidenheid van rozen, zwarte en purperen, witte en rose, de meeste al op het punt de bladeren te laten vallen. Binnen acht dagen zal er van de rozenglorie niet veel meer over wezen. Aimé waardeert zeer de gastvrijheid, die ons wordt aangeboden.
Er was één toeschouwster, die nog lang, nadat het rijtuig mijlen ver weg was, haar oogen gericht hield op de plek, waar het was verdwenen; want achter het witte gordijn, dat haar, toen Harry naar het raam opkeek, verborgen had, zat Rose. »Hij schijnt vroolijk en gelukkig,« zeide zij eindelijk. »Ik vreesde, dat hij anders zou zijn. Ik vergiste me. Daar ben ik heel, heel blij om.«
Wat was het prettig, de vroolijke tinten te zien van de toiletten der dames, het rose en het groen, die weldra samensmolten in de schemering met de kleuren der duinen.
Van morgen bij het opstaan had hij uit het raam van zijn slaapkamertje de buien nog gezien, vèr, wolken met vage koppen nog, boven het rose, licht-lila en 't blond schaduwblauw der heuvels om de baai, vèr weg uitgespreid, als een rook uitpluimend naar de Spaansche kusten henen, naar Gibraltar, en naar Tarifa, dat nog laag en onzichtbaar als in een mist gevangen lag.
Aan onze voeten zaten de vrouwen bijeen gehurkt, sprakeloos, bibberend, het gelaat verbergende om niets meer te zien. Rose hief echter het hoofd op, wierp een blik om zich heen en vroeg: "Maar de dienstboden, waar zijn die? Waarom komen die niet boven?"
»Dan heeft hij bij ons een vreemden naam aangenomen,« zei Nancy, »dat had ik al meer gedacht. Ik vertrouwde den man niet. Een poos geleden, even nadat Oliver bij u was gebracht dien nacht van de inbraak, luisterde ik een gesprek af, dat hij met Fagin in donker hield. Uit wat ik hoorde, begreep ik, dat Monks de man daar ik u naar vroeg, ziet u « »Ja,« zei Rose, »ik begrijp 't.«
De plantengroei op den grond en op de hellingen der wegen is dicht en weelderig; hooge varens en distels staan er tusschen rose en paarse heide, en al die lage gewassen herbergen een wereld van de grootste verscheidenheid en ongehoorden vormenrijkdom, een wereld van insecten en vliegen en vlugge mieren, die lasten torsen grooter dan zij zelve.
Dokter Losberne volgde met Rose en zoo was de vergadering voor het oogenblik opgeheven. Een oude kennis van Oliver legt besliste bewijzen van genie aan den dag en wordt een publiek persoon in de hoofdstad. Op den avond, toen Nancy, nadat zij Mr.
Gedurende dien tijd werd in Centraal-Indië de veldtocht van sir Hugh Rose geopend.
Onwillekeurig snelden zij beiden naar de deur, toen dokter Losberne binnenkwam. »Hoe is 't met Rose?« riep de oude dame. »Zeg 't me in eens. Ik kan 't dragen; alles, behalve deze onzekerheid. O, zeg 't me om 's Hemels wil!« »U moet kalm blijven,« zei de dokter en ondersteunde haar. »Kalm, lieve mevrouw, kalm.« »Laat mij in Gods naam naar haar toe gaan! Mijn dierbaar kind! Ze sterft! Ze sterft!«
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek