Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 16 juni 2025
Het was de roodharige kornel. Het is alsof de satan dien schavuit voor onze kogels onkwetsbaar maakt. Zullen wij de schobberds niet achternazetten, sir?" Die vraag richtte hij tot Old Firehand, en deze antwoordde: "Neen, wij zijn te zwak, om een gevecht in het open veld met hen te wagen.
Ik wil van hen goede saké hebben, en laat het pak slaag, dat ik je gegeven heb, een waarschuwing voor je zijn, om mij nooit meer voor den gek te houden." Koyuri en Manikiko gingen samen langs het strand, en kwamen spoedig op de plaats, waar de roodharige wezens bezig waren te drinken. Toen Koyuri hen zag, begon hij te weenen. "Waarom huilt gij?" sprak één der beide wezens.
Arm schatje, wacht maar tot ik mijn fortuin heb gemaakt, dan zul je genieten van rijtuigen en van vanilleijs, en van hooggehakte schoentjes en bouquetten en van roodharige jongens om mee te dansen." "Wat ben je toch dwaas, Jo!" maar Meta lachte om den onzin, en voelde zich, of ze wilde of niet, toch opgevroolijkt.
Wees zoo goed, mij nog wat saké voor mijn vader mede te geven." De roodharige man vulde de flesch, en verkneuterde zich in de onaangename ervaring, die Mamikiko had opgedaan. "Ik zou ook wel een kop saké willen hebben", zeide Mamikiko. "Wilt gij mij ook wat laten nemen?"
"Voort, voort, naar de paarden!" hoorde men een stem roepen, of juister gezegd brullen. "Dat is de kornel!" riep Droll. "Laat die toch den dans niet ontspringen!" Hij vloog naar de plaats van waar die roepstem gekomen was, en anderen volgden hem; doch tevergeefs. De roodharige kornel was zoo slim geweest zich dadelijk in het kreupelbosch te verschuilen, en van daar het schouwspel gade te slaan.
Het was nu minder noodig de drie andere hoofdmannen te beluisteren; maar wel was het dringend noodzakelijk, uit te visschen waar de roodharige kornel zich met zijn kornuiten bevond. Om dat te ontdekken, moest men de gansche legerplaats omsluipen. De drie onverschrokken mannen gingen dus langs den rotswand gestadig verder, al de vuren aan hun linkerhand latende liggen.
Aan de eene zijde lagen de lijken der gedooden, aan de andere zijde de stevig gebonden gekwetste en gevangengenomen tramps, onder laatstgenoemden ook de roodharige kornel. "Verduiveld!" riep de eerstaangekomene tegen den ouden Missouriër. "Wij dachten u in levensgevaar, en gij zit daar zoo lekker als in Abraham's schoot."
Hoogstens zullen zij daar twee of drie man aan den uitgang van het Hertendal op post gezet hebben; die zijn licht onschadelijk te maken, en wij zouden dus het dal zonder veel gevaar kunnen verlaten, indien de roodharige kornel zich niet daarin bevond. Wij moeten met zekerheid te weten zien te komen wat er te verwachten is van hem.
En hij is er dol op, een kruik of zoo'n ding te teekenen, en verzen op te dreunen van "Lucifer in de nacht," uit de verzenboeken die hij van de roodharige schooljuffrouw heeft gekregen. Maar dat is alleen omdat hij nog jong is. Als we hem eenmaal aan den gang hebben zal hij heelemaal voor de sport leven; maar pas op voor de sletten, als hij pas in de stad komt te wonen.
Wat de teekening betreft, die de roodharige kornel bezeten had, die was verdwenen; die zou trouwens nu ook tot niets nut geweest zijn. Het viel den blanken zeer moeilijk, den Grooten Wolf nu vriendelijk te behandelen. Hij was de man, die het meest tegen hen misdaan had; hij was de oorzaak van alles, wat er gebeurd was; doch ook hem werd alles vergeven.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek