United States or Saint Helena, Ascension, and Tristan da Cunha ? Vote for the TOP Country of the Week !
Het feit, dat beide bewerkingen "in hoofdzaak overeenkomen" werd hieruit afgeleid: "dat beide bewerkingen zijn getrokken uit denzelfden roman, en dat daarin dezelfde handelende personen met dezelfde namen voorkomen". De onjuistheid van deze redeneering springt in het oog.
Ik ben het daarmee echter volstrekt niet eens, ik vind de figuur zelf goed gebeeld en goed gecomponeerd, al is haar plaatsing in de compositie van den roman verre van onberispelijk.
En al schreef ik 'n roman, dan nog zie ik niet in, waarom ik die niet geven zou als geschiedenis! En wel van iemand die in z'n jeugd verliefd werd op 'n houtzaagmolen, en lang heeft nagesukkeld aan die kwaal. Want verliefdheid is 'n kwaal, al is 't maar op 'n molen. Men ziet dat m'n verhaal heel eenvoudig wezen zal. Te eenvoudig eigenlyk om alleen te staan.
Begin met dit goed te begrijpen: een voorwerp is altijd min of meer voor eenige doeleinden geschikt. Al naar uw inzicht, oogenblikkelijke behoefte, of door noodzakelijkheid gedreven, zult ge 't voor een dier doeleinden gebruiken, maar afgezien van waarvoor gij 't gebruikt zal het uit zijn eigen aard voor een of eenige van die verschillende doeleinden het meest geschikt zijn. En luister nu goed: wendt ge 't aan, waartoe 't het meest geschikt is, dan gebruikt ge 't, wendt ge 't echter voor iets anders aan, dan misbruikt ge 't. Ten overvloede, zoo ik meen, zal ik u dit met een concreet voorbeeld verduidelijken: een tafel, niet waar, kunt ge als tafel, maar ook als stoel, maar ook als brandhout gebruiken! Behoef ik U nu te zeggen, dat ge hem alleen als tafel gebruiken, als stoel of als brandhout slechts misbruiken kunt?! Zoo is 't op stoffelijk, maar zóó ook op geestelijk gebied. Nemen we nu ook een concreet voorbeeld op geestelijk gebied en kiezen we daartoe een roman, welke tevens een literair kunstwerk is, Zoo'n roman dan is een geschiedenis van zekere menschen. Die menschen, die natuurlijk ook spreken in dien roman, verkondigen meeningen; het blijkt u, dat ge 't eens zijt met die meeningen, of dat ge 't oneens zijt, ja, ze zelfs verfoeit! Verder: de toestand, waarin de menschen in dien roman verkeeren, schijnt u te pleiten vóór uwe overtuiging of levensbeschouwing, [p.208] of wel daartégen; of: er worden door die roman-menschen sexueele handelingen gepleegd, waarvan het meer of minder uitvoerig relaas ùwe zinnelijkheid prikkelt. Waartoe moet die roman, die dit alles doet, vertelt en bevat, maar ook een kunstwerk is, u nu dienen? Moet ge blij zijn, omdat die roman-menschen meeningen verkondigen, die met de uwe strooken, of treurig zijn om het tegendeel? Moet ge verheugd zijn, omdat de toestand, waarin die roman-menschen verkeeren, vóór uw levensbeschouwing pleit, of verdrietig en toornig, wijl hij ertegen schijnt te bewijzen? Moet ge door 't relaas der sexueele handelingen uwe zinnelijkheid l
Volkomen als een historiese roman vormt zich eindelik grotendeels de »Historie der Britten" van de Engelse klerk Geoffrey van Monmouth.
"'t Is te veel om te durven hopen," zei Bensington, "dat er een van die wespen " "De wesp heeft niet meer idee van algemeen nut dan een dan een makelaar in huizen," zei Redwood. Bensington had den roman op het tafeltje gelegd dat zijn electrischen standaard droeg. Hij bracht de vingers van zijne beide handen zeer voorzichtig tegen elkaar en keek er naar.
Iets dergelijks kan zich voordoen, indien in een roman of tooneelstuk hetzij door den naam, hetzij door de karakterteekening, bestaande personen worden aangeduid, in het bijzonder wanneer zij daardoor in een minder gunstig daglicht komen te staan.
Ik kom me bij u, over u beklagen, meneer van den Heuvel. Wat zal dat zijn? U weet wel, hoe ik 't afgekeurd heb, toen 'k merkte, dat u in uw roman "Eva", de geschiedenis behandelde van die ongelukkige vrouw, Marceline de la Mandara. Zeker, zeker, weet ik dat nog. En ook, dat ik u toen overtuigd heb van 't goed recht van 'n schrijver.... O, overtuigd hebt u me niet.
Juist dit verlangen onzer eeuw naar het nieuwe, naar zedenschilderingen, en teekeningen van verborgen of weinig bezochte plekjes uit de oude of nieuwe wereld, heeft den naam van de meeste der genoemde kunstenaars beroemd gemaakt. De Nederlandsche dominee Van Schaik reeds genoemd als kopiïst van Gotthelf poogde later een West-Indischen roman te schrijven.
De hedendaagsche schrijver, die succes heeft, kan zich de luxe niet permiteeren tien maanden, laat staan tien jaren te laten verloopen tusschen zijne verschillende werken, en het is waarschijnlijk te danken aan de koortsachtige haast, waarmede men tegenwoordig arbeidt, dat het vervolg op een goeden roman zoo menigmaal een groote teleurstelling brengt.
Woord Van De Dag