Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 juni 2025
Ho, het zij zo! Er is een rechter in de Hemel die mij niet zal verlaten ..." "Ras, Jonkvrouw, doe uw rijkleed aan; daar hoor ik de stappen der soldeniers."
O rijs met haast, een groot ongeluk wacht u." De verbaasde Machteld trapte van het ledikant en blikte met angst in de ogen van Maria; deze snikte bitter, terwijl zij Machteld aankleedde, en antwoordde niet op 's meisjes vragen, dan op het ogenblik dat zij haar een lang rijkleed aanbood en met een nijpende zucht tot haar sprak: "Gij gaat op reis, o Edelvrouw. Mijnheer Sint-Joris bescherme u!" "He!
Nevens hem reed zijn welbeminde Machteld op een sneeuwwitte hakkenij, de doorluchtige maagd was nog bleek, echter niet meer krank; de komst van haar Adolf had de ziekte uit haar verdreven. Een hemelblauw rijkleed van het fijnste fluweel, met zilveren leeuwkens bezaaid, viel met lange vouwen over haar voeten tot bij de aarde, en een zijden hoofdsluier daalde van de punt harer kap tot op het paard.
Op het voorplein was de geheele familie vergaderd; Blanka zat nog te paard in haar zwart rijkleed, het kleine hoedje met de lange zwarte veder op het weelderige haar, dat op het achterhoofd was vastgestoken, inplaats van, zooals gewoonlijk, in lange krullen op den rug te hangen.
Daar zat zij dan in dezelfde verflensde pensée blouse, die al terstond haar rijkleed had vervangen, de prachtige lokken met meer haast dan bevalligheid in een koordzijden net gestopt, dat zwaar neerhing onder dien rijken last.
Ik zie het lange rijkleed en den fladderenden sluier." "En weet gij, wie die drie zijn?" "Neen. Hoe zou ik dat weten.... heighho, het zullen toch niet....?" "Ja, precies!" knikte Old Firehand ernstig. "Zij zijn het; de landbouwer met zijn broeder en diens dochter. De boodschapper, dien wij hun tegemoet hebben gezonden, om hen te waarschuwen, schijnt hen misgereden te zijn."
Blanka nam de sleep van haar rijkleed over den arm en volgde hem; zij ging zonder een woord te spreken Army voorbij. "Blanka," vroeg hij zacht en versperde haar den weg, "wilt gij mij niet goeden nacht zeggen?"
Zij naderde, herkende het schoone, met goudgeborduurde rijkleed der gravin, sloeg een kruis en riep: «Dat is de edelvrouw van dezen morgen!» Hoe jong ook, was Anneken moedig en vastberaden; zij vloog naar de hut, vulde eene aarden kruik met frisch water, nam een groven, doch hagel witten linnen doek en riep hare moeder toe: «Gauw, moeder, gauw, neem onze peluw, volg en help mij!»
Blanka stond voor het raam en staarde naar buiten in het park; de lange sleep van haar donkerblauw rijkleed lag onbewegelijk achter haar over den vloer, en zij verroerde zich zelfs niet, toen haar verloofde naast haar kwam staan. Hij verstond de knorrige vraag der oude dame niet, die hem toeriep, waar zijne moeder was en of zij ook haast kwam.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek