Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 juni 2025
Zij haast zich niet, zij ziet niet rond. In stilte houdt zij zich bezig met eene zilvergrijze parasol, die op reis wat bestoft schijnt. Van Reelant heeft evenzoo gewacht, maar haar oogenblikkelijk herkend. Hij nadert haar, zonder iemand in den weg te loopen: zijne diepe buiging doet de dame in 't zwart opzien.
Van Reelant was getroffen door den hoogen ernst, uit hare trekken en stem sprekend. Zij had hare oogen met zulk eene angstige spanning tot hem opgeslagen, dat hij een pijnlijk gevoel, naar wroeging zweemend, ternauwernood kon onderdrukken. IJlings heft hij haar van den grond, klemt haar in beide armen, en fluistert de vurigste woorden van liefde....
Van Reelant onttrekt zich zacht aan hare omhelzing. Strak glimlachend zegt hij: »Om je de waarheid te zeggen, ik heb niet heel veel tijd tot praten. Ik moet om twee uren naar Rotterdam!" »Ga dan een trein later! Eerst moeten we overleggen, wat ons na dit groote feit te doen staat!" »Onmogelijk! Dringende zaken...." »Er kunnen geen dringender zaken zijn, dan die wij nu te behandelen hebben!"
Zij kende de macht van haar persoonlijken invloed, maar had, door onverschrokken over haren toestand na te denken, er al de dubbelzinnigheden en gevaren van doorzien. Er verliep een oogenblik van onbeschrijfelijk geluk. Suze bleef luisteren, en Van Reelant spreken. De betoovering was volkomen. Suze's bekoorlijkheid, Suze's groote liefde hielden hem als gevangen.
»Dat zal er van afhangen!" zeide Adèle glimlachend. »Wanneer u een talentvol ~régisseur~ wil zijn, meneer Van Reelant! dient u zich een beetje te sacrifiëeren!" »Gaarne, freule! Maar ik weet zeker, dat ik geen enkel talent bezit! Adieu, freule!" »Adieu, meneer Van Reelant!"
Hij had dus het vaste plan opgevat, geene »connectiën" met jonge vrienden meer aan te knoopen. Men had zich al aan deze wijze van doen gewend, men hield Van Reelant voor een zeer »serieus" en wetenschappelijk man; hij deed zijn best, om deze meening in geen enkel opzicht afbreuk te doen.
Dat was de afspraak. Zij zou komen zoo dikwijls het maar mogelijk was. Zij heeft van Zondag tot Donderdag geaarzeld. Daar zij aan Van Reelant iets te vragen heeft, denkt zij niet aan terugkeeren. Bovendien Arnold zal haar met blijdschap verwelkomen. Reeds had zij heimlijk op een episteltje gehoopt, daar hij haar adres kende.
»Misschien heeft meneer Tchitchikoff dan wel een ander emplooi voor meneer Van Reelant. Wij moeten al onze krachten gebruiken. Ik stel het grootste belang in onze »comédie". Tegen het naderen van den herfst moeten onze plannen klaar zijn. Van middag heb ik u er over gesproken, meneer Van Reelant!" »Het was voor mij een alleraangenaamste onderscheiding, freule!
»Het is verder mijn plan je alleen des avonds, als je thuis bent, een oogenblik te komen zien...." »Kom zoo dikwijls, als je kunt, Suze! Wacht even...." Van Reelant stond van den divan op, liep naar het buffet, opende eene lade, en kwam terug met een blinkend miniatuur-sleuteltje. »Ik heb twee sleutels van de huisdeur beneden!" zei hij. »Neem dezen, en...." »En wat, Arnold?"
Wat zou je denken van zulk eene vrouw, Arnold?" »Dat zij een engel, dat zij een ideaal is!" Suze had haar hoofd aan zijn schouder gelegd en zag triumfeerend naar hem op. Van Reelant begreep haar. Hij werd meegesleept door hare geestdrift, beheerscht door hare overredingskracht, vastgeketend door de macht harer schoonheid....
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek