Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 juni 2025
Adèle verlangde uitdrukkelijk, dat deze geheele zaak voor ieder, zelfs voor haar vader, een diep geheim zou blijven. Eerst, wanneer alle gevaar geweken was, wanneer haar vader volkomen gezond naar het ministerie zou teruggekeerd zijn, eerst dan mocht Van Reelant zijn aanzoek herhalen. Deze had zich stipt naar het verlangen van Adèle gedragen.
Er was niets op dat gelaat te ontdekken. Het bleef beweegloos, plechtig, als de witte das, die onder de breed neergeslagen boorden uitkwam. Van Reelant ziet weder op zijn uurwerk. Tien minuten na halftwee....
»In dat geval zal ik uw plan met plezier ondersteunen, als het wat helpen kan!" André wilde iets hoffelijks antwoorden, maar werd ten tweeden male gestoord door Van Reelant, die, zijn ineengeslagen hoed sierlijk onder den linkerarm dragend, eene diepe buiging maakte, en haastig sprak: »Ik kom afscheid nemen, freule!" »Nu al, meneer Van Reelant?" »Tot mijn spijt, freule!"
Door den plotselingen dood van een vorig »locataire" was het kwartier juist vrij, toen meneer Van Reelant zich aanmeldde. Vijf weken woont de jonge, welgekleede referendaris boven Van Pommeren, fils. Deze laatste heeft niets dan vreugde aan zijn nieuwen »locataire" beleefd. Van Pommeren gelooft, dat de hooggeboren referendaris de eer van boven zijne beroemde ateliers te wonen volkomen waardig is.
Van Reelant zag de knappe spreekster met de hoogste ingenomenheid aan. Hij schaamde zich over zijne vroegere bezwaren en zijne lafhartige vrees. Hij boog het hoofd in verwarring, en greep Suze's rechterhand, terwijl hij de blanke vingers aan zijne lippen bracht, alsof hij vergiffenis wilde vragen voor de drift, waarmee hij ze een oogenblik te voren had gedrukt.
Hij dacht aan niets meer dan aan het luidkloppende hart, dat tegen het zijne bonsde.... Zij hadden dien avond veel te overleggen. Suze zeide, dat het al zeer laat was, dat zij volstrekt naar het Westeinde moest terugkeeren uit eerbied voor de familie De Milde, maar Van Reelant was immers bereid en vereerd haar naar huis te geleiden en hij had nog zooveel met haar te praten.
Nog eens vloog het bloed André naar voorhoofd en wangen. Hij was verstandig genoeg niet aan de eerste opwelling van drift toe te geven. Uiterlijk bedaard antwoordde hij: »Ieder beschuldigde heeft in den regel het recht zich te verdedigen. Ik vertrouw dus, dat ook door u dit recht wordt erkend!" Vrij stroef en onwillig mompelde Van Reelant: »Natuurlijk!"
In zijn zwarten rok zag deze er zoo volmaakt deftig en achtenswaardig uit, dat André in zijne verbeelding het eigenaardig geluid van een kapperschaar meende te hooren en onwillekeurig de rechterhand aan zijn achterhoofd bracht. Freule Van Berenvelt antwoordde Van Reelant glimlachend op den toon van goede bekenden.
De oogen geloken, met tranen op de wangen, en toch glimlachend van gadelooze zaligheid, luisterde Suze. Zij had veel gewaagd en alles gewonnen. Niemand zou haar nu in hare rechten op Van Reelant kunnen aantasten. En daarenboven, zij twijfelde nu niet meer.
Neem me niet kwalijk! Pardon! maar nu ik u juist ontmoet .... ik heb zoo zelden de eer u te zien .... mag ik vragen, is u tevreden over het kwartier, over de bediening!" »Zeer tevreden, meneer! Dank u!" »Bij de minste kleinigheid, hoop ik, dat ik onmiddellijk zal gewaarschuwd worden!" »Dank u zeer, meneer Van Pommeren!" En Van Reelant maakte aanstalten, om snel op weg te gaan.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek