Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 15 juli 2025
Behoort gij tot de rafters, die hooger op aan het werk zijn?" "Ja," antwoordde de gevraagde. "Wat doet gij hier rond te sluipen? Waarom beluistert gij ons?" "Zonderlinge vraag! Is het hier in het Westen dan verboden de menschen goed te bekijken? Ik geloof veel meer, dat het een gebod der noodzakelijkheid is, dat te doen. Er zijn hier lieden in overvloed, voor wie men zich in acht dient te nemen."
De Zwartbaard sprak van een aanzienlijke som gelds, die hij ontvangen heeft, en die hij verdeelen moet onder zijn kameraden, die rafters zijn." "Waar zijn die dan?" "Die zijn bezig boomen te rooien aan de Blackbear-rivier maar waar dat is, weet ik niet." "Ik wel. Die rivier ontlast zich beneden Tuloi in den Arkansas. Hoeveel rafters zijn daar bijeen?"
"Ja, ja, natuurlijk ja," klonk het uit den mond van al de rafters. "Well!" zei Old Firehand, "dan breken wij morgenochtend vroeg op. Wij behoeven ons nu over het spoor van den kornel niet meer te bekommeren, daar wij de plaats kennen waar hij te vinden zal zijn. Hij wordt gejaagd door de bosschen en prairiën, over bergen en dalen, en, als het wezen moet, zelfs berg-op tot aan het Zilvermeer.
Wij met ons vieren zullen onze paarden hier vastbinden, en ons naar het vuur spoeden, om den moord te verhinderen. Spoed gij u naar de rafters, opdat die terstond hier komen. Wij zijn met ons vieren wel niet bang voor die tramps; maar het is toch in elk geval maar beter, dat de houtvlotters onverwijld hier komen." De Indiaan spoedde zich weg.
Wij moeten dus zorgen, dat wij geen spoor achterlaten." "Dat is een onmogelijkheid, behalve in het water." "Welnu, dan zullen wij varen!" "Waarmee? Waarin?" "In een boot natuurlijk. Weet gij dan niet, dat elke ploeg rafters een of meer booten moet maken, die voor hun bedrijf onmisbaar zijn. Ik wed, dat wij die beneden vinden liggen op de vlotplaats." "Waar dat is weten wij niet."
Een hunner, die met het roode haar, was de zoogenaamde kornel Brinkley, die met zijn weinige aan de rafters ontkomen volgelingen heden tegen den avond hier was aangekomen. Hij sprak juist, en Humply-Bill hoorde hem zeggen: "Ik kan u dus een goeden buit beloven, want daar is de hoofd-kas. Zijn wij dus de zaak eens?" "Ja, ja, ja!" antwoordden de anderen. "En hoe is het met de boerderij van Butler?
Van de rechterzijde knalden de geweren der rafters, die zoo dichtbij geslopen waren, dat ieder hunner precies op zijn man kon vuren. Daarop klonk rechts het door merg en been gaande, schrille krijgsgehuil der indianen, die eerst een stortvloed van pijlen op de tramps deden regenen, en hen toen met hun tomahawks te lijf gingen. "Nu de beurt ook aan ons!" commandeerde Droll.
Old Firehand had groote genegenheid voor den zonderlingen man opgevat, en wilde hem dus niet ten aanhoore van de rafters iets onaangenaams zeggen. Daarom vroeg hij hem in het Duitsch: "Maar hebt gij dan niet gehoord, Droll! dat ik u verscheiden keeren geroepen heb, om stil te blijven staan?" "Wat gij geroepen hebt, ja, dat heb ik wel gehoord," was het antwoord.
In weerwil van het gevaar, waarin hij zich bevond, maakte hij een beweging om van zijn paard af te springen. "Blijf zitten, blijf zitten!" riep Old Firehand hem toe. "En naar u toe komen kan ik ook niet!" "Waarom niet?" "De Utahs, die u achtervolgen zullen, moeten niet weten dat wij hier zijn." "O! Zijt gij alleen?" "Neen. Wij zijn ruim veertig man, jagers, rafters en andere westmannen.
Toen ik weer naar voren kwam bespeurde ik, dat de rafters zich in het blokhuis teruggetrokken hadden, en nu maakte ik mij ijlings uit de voeten." De tramps gaven in ruwe uitdrukkingen lucht aan hun deernis met het lot van hun kameraad; doch de kornel maakte een einde daaraan door te zeggen: "Nu is het mooi genoeg!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek