Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 november 2025
Intusschen was Khamis naar de plek geloopen, die door de reusachtige, vijftig voet hooge boomen eenigszins opengelaten was en die omzoomd was door slingerplanten en doornachtige heesters. Hij poogde tusschen het bladerengewelf door, een stukje van den hemel te ontdekken, want hij wilde zich oriënteeren, weten waar zich het Zuidwesten bevond....
Twee malen poogde hij verder te komen, doch het ging niet. Daar boven hem was een spleet. Na veel moeite gelukte het hem de hand er in te krijgen en weder was hij een eindje hooger, toen hij opeens voelde dat zijne hand vochtig was. Met de uiterste krachtsinspanning heesch hij zich zoover op, dat hij met het hoofd op gelijke hoogte van de spleet was.
"Ik weet niet," zeide Joan, terwijl hij de hevige gemoedsbewegingen, welke bij hem oprezen, poogde te onderdrukken, om in een zoo verscheurend oogenblik den vreeselijken onbekende met eenige bedaardheid te kunnen aanhooren: "ik weet niet wat gij bedoelt, noch welken plicht gij mij wilt opleggen."
Eindelijk was hij in een soort van zwaargeestigen slaap vol doodsangsten geraakt waaruit hij bij wijlen ontwaakte en dan met een uiterste inspanning lucht poogde in te ademen. Eindelijk was zijn denk- en herinneringsvermogen als uitgewischt. Hij wist niet meer, wat met hem gebeurde en was nu dood.... want het was werkelijk uit den dood, dat hij verrezen was.
Tevergeefs poogde Balin haar duidelijk te maken, dat de uitdaging tot den strijd van Launceor was uitgegaan, zij hield niet op met hem de schuld te geven van haar verlies en ging voort met in de wanhopigste bewoordingen haar eenzaam lot te bejammeren. Eindelijk greep zij het zwaard van den dooden ridder en, vóór Balin het haar beletten kon, stortte zij er zich in met een laatsten kreet van smart.
Dien avond pakte Vincent zijn koffer om den volgenden dag te vertrekken, naar Londen, zooals hij zeide. Henk poogde slechts zwakjes hem van zijn voornemen af te brengen; zelve begreep Henk, dat, als Vincent weg was, er ook een steen des aanstoots minder zou wezen.
Wij beproefden het zijnen moed te steunen tot het verduldig dragen van zijn lijden, en hij, den naderenden dood vergetend, poogde ons den boezem met moed en met geloof in Vlaanderens bestemming te vervullen. Dan toch, vrienden, glinsterden wel eens zijne oogen van stille tranen en liep zijn vaderhart van weedom over.
Eponine bleef bewegingloos; eensklaps, juist toen Marius geloofde dat zij den eeuwigen slaap was ingegaan, opende zij langzaam haar oogen, waarin de sombere donkerheid des doods scheen, en zij zeide met een stem, wier zachtheid reeds uit een andere wereld scheen te komen: "En hoor, mijnheer Marius, ik geloof, dat ik een weinig op u verliefd was." Zij poogde nog te glimlachen, en stierf.
Hij poogde de buitendeur open te maken om versche lucht te scheppen, maar zag er geen kans toe. Heidaar, mijnheer Cascabel! riep hij zoo hard dat al de slapers in de Schoone Zwerfster opschrikten. Sergius, Cascabel en de twee jongens sprongen op. Het eerste wat Jan zeide, was: Maak de deur toch open! Ik stik hier. Ik kan de deur niet open krijgen, antwoordde Kruidnagel. Dan de raampjes.
Mher Willem loochende en zwoer dat hij niets er van had geweten; maar dewijl de proost zijn gezegde staan hield en de waarheid er van poogde te bewijzen, werd mher Willem zoo woedend, dat hij luidop bevel gaf om den ouden proost ter dood te brengen ... Mocht ik hier mijne openbaring eindigen!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek