Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 juli 2025
"Brutale hond!" riep de Engelschman woedend uit, en hij gaf Petersen een stomp tegen de borst, doch mijn vriend met zijn Hercules-gestalte beantwoordde den slag onmiddellijk door een krachtigen slag in het aangezicht, zoodat de geslagene achteruit waggelde; toen vatte hij hem bij den kraag en den gordel, beurde hem op, en wierp vervolgens den hevig spartelenden en luid brullenden snoever over den lagen afsluitmuur van den tuin in het water.
Ik zou de verdediging op mij nemen van de linkerloods terwijl Petersen de andere voor zijn rekening nam; de directeur bleef als een soort reserve in het huis, dat door zijn eigen volk, opzichters en werklieden, verdedigd werd.
Van mijn eigen geld kocht ik een mooi barnsteenen sigarenpijpje, dat ik mijnheer Krüger vereeren wilde, die een hartstochtelijk rooker was, en voor mijn vriend Petersen zocht ik een kleine tabakspijp van meerschuim uit. Toen kochten Hendrik en ik, ieder een groote, sierlijk gekleede pop, die "Papa" en "Mama" kon zeggen, voor de twee dochtertjes van den dominee.
"Maar dezen hebben alleen hun speren en messen, om zich tegen de met geweren gewapende Samoaners te kunnen verweren," antwoordde ik, "daarmee zullen zij niet veel uitvoeren." "Collega Arendt heeft groot gelijk," zei Petersen.
"Je schijnt nog altijd dezelfde lichtzinnige knaap te zijn, als vroeger. In Mulifanua had je waarachtig geen gelegenheid om geld uit te geven. Wat heb je met je salaris uitgevoerd, voor den drommel?" "Dat zal ik u eens zeggen, waarde neef," antwoordde Petersen bedaard.
"Die Petersen moet toch een prachtstuk van een kerel wezen; ik zou hem gaarne persoonlijk willen leeren kennen," zeide mijn collega, toen ik hem de scène in den biertuin afschilderde. "Hij schijnt in alle geval de eenige manier te bezitten om met deze pleizierige heeren 'Beefs' om te gaan.
Toen de twee heeren de mededeeling van den hotelhouder bevestigd hadden, vertelde ik, zoo getrouw mogelijk, wat er in den Duitschen biertuin voorgevallen was, en liet daarbij voornamelijk uitkomen, hoe Petersen den ruziezoeker buiten gevecht had gesteld. "Je bent toch een kraan van een vent, Petersen!" riep de directeur lachend uit, toen ik mijn verhaal gedaan had.
"O, waarde Heer," antwoordde Petersen, die waarschijnlijk door het wel wat al te ruim gebruik van bier, tot twisten geneigd scheen, "ga gerust uw gang; wij, mijn vriend en ik, zullen toch voor die Engelsche heeren het veld niet moeten ruimen. Niet waar, Arendt?"
"Als u het goedkeurt, mijnheer Krüger, ga ik met u en Hendrik mee naar Matafele," zeide ik. "Bij den directeur ben ik al geweest, en ik zal op u wachten, daar u weer hier langs komt." Na het diner bij directeur Beckmann, bij wien wij alle drie genoodigd waren, vroeg Petersen, of ik met hem de haven eens langs wilde gaan om wat pleizier te maken.
Voor de soldaten, die op het voorplein in de schaduw der bananen een plaatsje gevonden hadden, waren verscheiden flesschen whiskey bestemd, die hun door Petersen zelf gebracht werden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek