Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 juli 2025
Na afloop van den maaltijd werd een vrij groote schotel, zeer kunstig uit hout gesneden, midden op de mat gezet, die als tafel gebruikt werd. Ik wist niet, waartoe deze moest dienen, doch Petersen verklaarde mij dit: het was een kawa-bowl, die gebruikt werd om daarin dezen lievelingsdrank der meeste Zuidzee-eilanders klaar te maken.
"Hoe staat het overigens met onze lieden?" vroeg hij zijn oudsten zoon. "Er is niemand dood," antwoordde Nicolaas, "maar wij hebben allen schrammen en weinig beteekenende messteken opgeloopen, voornamelijk met de schermutseling bij den voorgevel." "Twee van onze Tonga's zijn nog al erg toegetakeld geworden," zeide Petersen, "de anderen zijn vrijgekomen met enkele steken in gelaat en armen.
Zooals ik later hoorde, was Hendrik Petersen een verre bloedverwant van mijnheer Krüger; hij had als vaandrig in een Pruisisch infanterie-regiment gediend, maar was daaruit wegens een paar ondeugende streken ontslagen geworden.
Ik moest mij eigenlijk schamen, dat ik, als oudvaandrig, zelf niet op dit denkbeeld gekomen ben." "Troost u maar, beste Hendrik," gaf ik lachend ten antwoord. "Ik heb niet alleen mijn jaar uitgediend, maar ook mijn examen gedaan als reserve-officier en ben zelfs bijna twee jaar reserve-luitenant geweest, voor ik hier kwam." "A la bonne heure!" zeide Petersen, mij op militaire wijze groetend.
"Bent u al eens in het vaste kamp van Tamasese geweest, mijnheer Krüger?" vroeg ik. "Neen, maar Hendrik heeft eenige maanden geleden een uitnoodiging van het hoofd der opstandelingen aangenomen, en kan u er alles van vertellen." "Dit zoogenaamd vaste kamp ligt hier ongeveer vier uren vandaan bij het dorp Falelatei," zeide Petersen, "en het geleek wel kinderspeelgoed.
Van de rechterschuur, die in het geheel niet was aangevallen, kwam Petersen met de twee opzichters, Nicolaas Hüsmann en zijn zes Tonga's haastig aanloopen, en overviel de Samoaners met revolverschoten en kolfslagen, terwijl bijna gelijktijdig Hüsmann met zijn zoon Karel en twee zijner bedienden uit het woonhuis kwam, om mij en den mijnen te hulp te komen.
Ze besloten te blijven, waar ze waren dien dag en dien nacht, en groot was hun verbazing, toen den volgenden morgen Petersen, dat was de beste en sterkste van de zes verloren honden, de tent kwam binnen stormen.
Maar het dochtertje van den koopman werd over deze taal heel boos; haar vader heette Petersen, en van dezen naam wist zij, dat hij op «sen» eindigde, en daarom zeide zij zoo trotsch, als zij maar kon: «Maar mijn vader kan voor honderd thalers bonbons koopen en deze midden onder de kinderen werpen! Kan jouw vader dat?»
Bovendien bevonden zich langs de muren verscheiden douches = stortbaden. Na een heerlijk verfrisschend bad, kleedde ik mij spoedig aan en ging naar de veranda, waar ik reeds de heeren Beckmann, Krüger en nog een jong mensch aantrof, die mij als mijnheer Petersen werd voorgesteld. Deze was een knap persoon, van zes voet lengte, en met een zeer vroolijk opgewekt gezicht.
In de eerste uren van den middag liepen wij de haven van Mulifanua binnen, en begaven wij ons onverwijld, naar het woonhuis, waar wij zonder ons te laten aandienen mijnheer Krüger en Petersen op het terras in den tuin aantroffen, onder het gebruik van een kop thee.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek